ภารยทรัพย์

From ภารย (paa-rá-yá-, “wife”) +‎ ทรัพย์ (sáp, “property”); literally "wife(ly) property".

ภารยทรัพย์ • (paa-rá-yá-sáp)

1. (law) servient property.
   • 1930 March 18, “ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์”, in ห้องสมุดกฎหมาย‎, Bangkok: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา, published 2017-04-07, archived from the original on 5 July 2020:

     มาตรา ๑๓๘๘ เจ้าของสามยทรัพย์ไม่มีสิทธิทำการเปลี่ยนแปลงในภารยทรัพย์หรือในสามยทรัพย์ซึ่งทำให้เกิดภาระเพิ่มขึ้นแก่ภารยทรัพย์

     mâat-dtraa · nʉ̀ng-pan sǎam-rɔ́ɔi bpɛ̀ɛt-sìp bpɛ̀ɛt · jâo-kɔ̌ɔng sǎa-má-yá-sáp mâi mii sìt-tí tam gaan-bplìian-bplɛɛng nai paa-rá-yá-sáp rʉ̌ʉ nai sǎa-má-yá-sáp sʉ̂ng tam-hâi gə̀ət paa-rá pə̂əm kʉ̂n gɛ̀ɛ paa-rá-yá-sáp

     Section 1388 The owner of the dominant property has no right to make a change on the servient property or on the dominant property which results in an increase of burden for the servient property.

     มาตรา ๑๓๙๒ ถ้าภาระจำยอมแตะต้องเพียงส่วนหนึ่งแห่งภารยทรัพย์ เจ้าของทรัพย์นั้นอาจเรียกให้ย้ายไปยังส่วนอื่นก็ได้ แต่ต้องแสดงได้ว่า การย้ายนั้นเป็นประโยชน์แก่ตน และรับเสียค่าใช้จ่าย

     mâat-dtraa · nʉ̀ng-pan sǎam-rɔ́ɔi gâao-sìp sɔ̌ɔng · tâa paa-rá-jam-yɔɔm dtɛ̀-dtɔ̂ng piiang sùuan nʉ̀ng hɛ̀ng paa-rá-yá-sáp · jâo-kɔ̌ɔng sáp nán àat rîiak hâi yáai bpai yang sùuan ʉ̀ʉn gɔ̂ɔ-dâai · dtɛ̀ɛ dtɔ̂ng sà-dɛɛng dâai wâa · gaan-yáai nán bpen bprà-yòot gɛ̀ɛ dton · lɛ́ ráp sǐia kâa-chái-jàai

     Section 1392 If the servitude only touches one part of the servient property, the owner of such property may demand [that the servitude] be moved to another part [of his property], but [he] must be able to demonstrate that such moving is beneficial to him and [must] accept to bear the expense [thereof].

• สามยทรัพย์ (“dominant property”, literally “husband(ly) property”)

• ภาระจำยอม (“servitude”)