σχοινοτενής

σχοῖνος (skhoînos, “anything twisted or plaited with rushes, schoene: unit of length equivalent to twenty kilocubits”) +‎ τείνω (teínō, “stretch, extend”) +‎ -ής (-ḗs, suffix forming third-declension adjectives)

σχοινοτενής • (skhoinotenḗs) m or f (neuter σχοινοτενές); third declension

1. stretched out like a measuring line
   1. drawn in a straight line
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.189.3:

        μετὰ δὲ τὴν ἀπειλὴν μετεὶς τὴν ἐπὶ Βαβυλῶνα στράτευσιν διαίρεε τὴν στρατιὴν δίχα, διελὼν δὲ κατέτεινε σχοινοτενέας ὑποδέξας διώρυχας ὀγδώκοντα καὶ ἑκατὸν παρ’ ἑκάτερον τὸ χεῖλος τοῦ Γύνδεω τετραμμένας πάντα τρόπον, διατάξας δὲ τὸν στρατὸν ὀρύσσειν ἐκέλευε.

        metà dè tḕn apeilḕn meteìs tḕn epì Babulôna stráteusin diaíree tḕn stratiḕn díkha, dielṑn dè katéteine skhoinotenéas hupodéxas diṓrukhas ogdṓkonta kaì hekatòn par’ hekáteron tò kheîlos toû Gúndeō tetramménas pánta trópon, diatáxas dè tòn stratòn orússein ekéleue.

      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.199.2:

        σχοινοτενέες δὲ διέξοδοι πάντα τρόπον ὁδῶν ἔχουσι διὰ τῶν γυναικῶν, δι’ ὧν οἱ ξεῖνοι διεξιόντες ἐκλέγονται·

        skhoinotenées dè diéxodoi pánta trópon hodôn ékhousi dià tôn gunaikôn, di’ hôn hoi xeînoi diexióntes eklégontai;

      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.23.1:

        πόλιες μὲν αὗται αἳ τὸν Ἄθων νέμονται, ὤρυσσον δὲ ὧδε δασάμενοι τὸν χῶρον οἱ βάρβαροι κατὰ ἔθνεα· κατὰ Σάνην πόλιν σχοινοτενὲς ποιησάμενοι, ἐπείτε ἐγίνετο βαθέα ἡ διῶρυξ, οἳ μὲν κατώτατα ἑστεῶτες ὤρυσσον, ἕτεροι δὲ παρεδίδοσαν τὸν αἰεὶ ἐξορυσσόμενον χοῦν ἄλλοισι κατύπερθε ἑστεῶσι ἐπὶ βάθρων, οἳ δ’ αὖ ἐκδεκόμενοι ἑτέροισι, ἕως ἀπίκοντο ἐς τοὺς ἀνωτάτω· οὗτοι δὲ ἐξεφόρεόν τε καὶ ἐξέβαλλον.

        pólies mèn haûtai haì tòn Áthōn némontai, ṓrusson dè hôde dasámenoi tòn khôron hoi bárbaroi katà éthnea; katà Sánēn pólin skhoinotenès poiēsámenoi, epeíte egíneto bathéa hē diôrux, hoì mèn katṓtata hesteôtes ṓrusson, héteroi dè paredídosan tòn aieì exorussómenon khoûn álloisi katúperthe hesteôsi epì báthrōn, hoì d’ aû ekdekómenoi hetéroisi, héōs apíkonto es toùs anōtátō; hoûtoi dè exephóreón te kaì exéballon.

      1. (figurative) stretched out, prolix
         • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Dith.Oxy. 2.1:

           πρὶν μὲν ἕρπε σχοινοτένειά τ’ ἀοιδὰ διθυράμβων

           prìn mèn hérpe skhoinoténeiá t’ aoidà dithurámbōn

         • 161 CE – 180 CE, Hermogenes, On Invention 1.5, (of rhetorical κῶλα exceeding a certain length)
         • 161 CE – 180 CE, Hermogenes, On Invention 4.4, (of rhetorical κῶλα exceeding a certain length)
         • 170 CE – 250 CE, Philostratus, Heroicus 19.17:

           ἄσματα

           ásmata

         • 1115 – 1195, Eustathius of Thessalonica, Collected Works 946.8:

           ἔννοιαι

           énnoiai

2. made of twisted or plaited rushes
   • C.E. 1st century, Palatine Anthology 6.5, (by Philippus of Thessalonica):

     σπυρίδες

     spurídes

• Greek: σχοινοτενής (schoinotenís)
• → Latin: schoenotenēs

• “σχοινοτενής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σχοινοτενής”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “σχοινοτενής”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• σχοινοτενής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Pape, Wilhelm, Benseler, Gustav Eduard (1884) “σχοινοτενής”, in Wörterbuch der griechischen Eigennamen (in German), 3rd edition, Braunschweig: Friedrich Vieweg und Sohn

From Ancient Greek σχοινοτενής (skhoinotenḗs). By surface analysis, σχοινί (schoiní, “rope”) +‎ τείνω (teíno, “stretch”) +‎ -ής (-ís, ending of formal adjectives in -ής, -ής, -ές).

σχοινοτενής • (schoinotenís) m (feminine σχοινοτενής, neuter σχοινοτενές)

1. thorough, detailed, extensive, lengthy, long

• σχοινοτενώς (schoinotenós)