σφάλλω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *(s)gʷʰh₂el-.[1] Compare Old Armenian սխալեմ (sxalem, “to err”), Sanskrit स्खलति (skhalati, “to stumble”) and possibly Latin fallō.

Pronunciation
 

Verb

σφᾰ́λλω • (sphállō)

  1. (active voice)
    1. to topple, overthrow
    2. to kill
    3. to baffle
  2. (passive voice)
    1. to be foiled
    2. to fall, to be cast down (from a figurative or literal elevated place)
    3. to stagger, reel

Inflection
   Present: σφᾰ́λλω, σφᾰ́λλομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σφᾰ́λλω σφᾰ́λλεις σφᾰ́λλει σφᾰ́λλετον σφᾰ́λλετον σφᾰ́λλομεν σφᾰ́λλετε σφᾰ́λλουσῐ(ν)
subjunctive σφᾰ́λλω σφᾰ́λλῃς σφᾰ́λλῃ σφᾰ́λλητον σφᾰ́λλητον σφᾰ́λλωμεν σφᾰ́λλητε σφᾰ́λλωσῐ(ν)
optative σφᾰ́λλοιμῐ σφᾰ́λλοις σφᾰ́λλοι σφᾰ́λλοιτον σφᾰλλοίτην σφᾰ́λλοιμεν σφᾰ́λλοιτε σφᾰ́λλοιεν
imperative   σφᾰ́λλε σφᾰλλέτω σφᾰ́λλετον σφᾰλλέτων   σφᾰ́λλετε σφᾰλλόντων
middle/
passive		 indicative σφᾰ́λλομαι σφᾰ́λλῃ,
σφᾰ́λλει		 σφᾰ́λλεται σφᾰ́λλεσθον σφᾰ́λλεσθον σφᾰλλόμεθᾰ σφᾰ́λλεσθε σφᾰ́λλονται
subjunctive σφᾰ́λλωμαι σφᾰ́λλῃ σφᾰ́λληται σφᾰ́λλησθον σφᾰ́λλησθον σφᾰλλώμεθᾰ σφᾰ́λλησθε σφᾰ́λλωνται
optative σφᾰλλοίμην σφᾰ́λλοιο σφᾰ́λλοιτο σφᾰ́λλοισθον σφᾰλλοίσθην σφᾰλλοίμεθᾰ σφᾰ́λλοισθε σφᾰ́λλοιντο
imperative   σφᾰ́λλου σφᾰλλέσθω σφᾰ́λλεσθον σφᾰλλέσθων   σφᾰ́λλεσθε σφᾰλλέσθων
active middle/passive
infinitive σφᾰ́λλειν σφᾰ́λλεσθαι
participle m σφᾰ́λλων σφᾰλλόμενος
f σφᾰ́λλουσᾰ σφᾰλλομένη
n σφᾰ́λλον σφᾰλλόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔσφᾰλλον, ἐσφᾰλλόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσφᾰλλον ἔσφᾰλλες ἔσφᾰλλε(ν) ἐσφᾰ́λλετον ἐσφᾰλλέτην ἐσφᾰ́λλομεν ἐσφᾰ́λλετε ἔσφᾰλλον
middle/
passive		 indicative ἐσφᾰλλόμην ἐσφᾰ́λλου ἐσφᾰ́λλετο ἐσφᾰ́λλεσθον ἐσφᾰλλέσθην ἐσφᾰλλόμεθᾰ ἐσφᾰ́λλεσθε ἐσφᾰ́λλοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σφᾰλέω, σφᾰλέομαι, σφᾰλησήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σφᾰλέω σφᾰλέεις σφᾰλέει σφᾰλέετον σφᾰλέετον σφᾰλέομεν σφᾰλέετε σφᾰλέουσῐ(ν)
optative σφᾰλέοιμῐ σφᾰλέοις σφᾰλέοι σφᾰλέοιτον σφᾰλεοίτην σφᾰλέοιμεν σφᾰλέοιτε σφᾰλέοιεν
middle indicative σφᾰλέομαι σφᾰλέῃ,
σφᾰλέει		 σφᾰλέεται σφᾰλέεσθον σφᾰλέεσθον σφᾰλεόμεθᾰ σφᾰλέεσθε σφᾰλέονται
optative σφᾰλεοίμην σφᾰλέοιο σφᾰλέοιτο σφᾰλέοισθον σφᾰλεοίσθην σφᾰλεοίμεθᾰ σφᾰλέοισθε σφᾰλέοιντο
passive indicative σφᾰλησήσομαι σφᾰλησήσῃ σφᾰλησήσεται σφᾰλησήσεσθον σφᾰλησήσεσθον σφᾰλησησόμεθᾰ σφᾰλησήσεσθε σφᾰλησήσονται
optative σφᾰλησησοίμην σφᾰλησήσοιο σφᾰλησήσοιτο σφᾰλησήσοισθον σφᾰλησησοίσθην σφᾰλησησοίμεθᾰ σφᾰλησήσοισθε σφᾰλησήσοιντο
active middle passive
infinitive σφᾰλέειν σφᾰλέεσθαι σφᾰλησήσεσθαι
participle m σφᾰλέων σφᾰλεόμενος σφᾰλησησόμενος
f σφᾰλέουσᾰ σφᾰλεομένη σφᾰλησησομένη
n σφᾰλέον σφᾰλεόμενον σφᾰλησησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σφᾰλῶ, σφᾰλοῦμαι, σφᾰλησήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σφᾰλῶ σφᾰλεῖς σφᾰλεῖ σφᾰλεῖτον σφᾰλεῖτον σφᾰλοῦμεν σφᾰλεῖτε σφᾰλοῦσῐ(ν)
optative σφᾰλοίην,
σφᾰλοῖμῐ		 σφᾰλοίης,
σφᾰλοῖς		 σφᾰλοίη,
σφᾰλοῖ		 σφᾰλοῖτον,
σφᾰλοίητον		 σφᾰλοίτην,
σφᾰλοιήτην		 σφᾰλοῖμεν,
σφᾰλοίημεν		 σφᾰλοῖτε,
σφᾰλοίητε		 σφᾰλοῖεν,
σφᾰλοίησᾰν
middle indicative σφᾰλοῦμαι σφᾰλῇ σφᾰλεῖται σφᾰλεῖσθον σφᾰλεῖσθον σφᾰλούμεθᾰ σφᾰλεῖσθε σφᾰλοῦνται
optative σφᾰλοίμην σφᾰλοῖο σφᾰλοῖτο σφᾰλοῖσθον σφᾰλοίσθην σφᾰλοίμεθᾰ σφᾰλοῖσθε σφᾰλοῖντο
passive indicative σφᾰλησήσομαι σφᾰλησήσῃ σφᾰλησήσεται σφᾰλησήσεσθον σφᾰλησήσεσθον σφᾰλησησόμεθᾰ σφᾰλησήσεσθε σφᾰλησήσονται
optative σφᾰλησησοίμην σφᾰλησήσοιο σφᾰλησήσοιτο σφᾰλησήσοισθον σφᾰλησησοίσθην σφᾰλησησοίμεθᾰ σφᾰλησήσοισθε σφᾰλησήσοιντο
active middle passive
infinitive σφᾰλεῖν σφᾰλεῖσθαι σφᾰλησήσεσθαι
participle m σφᾰλῶν σφᾰλούμενος σφᾰλησησόμενος
f σφᾰλοῦσᾰ σφᾰλουμένη σφᾰλησησομένη
n σφᾰλοῦν σφᾰλούμενον σφᾰλησησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔσφηλᾰ, ἐσφηλᾰ́μην, ἐσφᾰ́λην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσφηλᾰ ἔσφηλᾰς ἔσφηλε(ν) ἐσφήλᾰτον ἐσφηλᾰ́την ἐσφήλᾰμεν ἐσφήλᾰτε ἔσφηλᾰν
subjunctive σφήλω σφήλῃς σφήλῃ σφήλητον σφήλητον σφήλωμεν σφήλητε σφήλωσῐ(ν)
optative σφήλαιμῐ σφήλειᾰς,
σφήλαις		 σφήλειε(ν),
σφήλαι		 σφήλαιτον σφηλαίτην σφήλαιμεν σφήλαιτε σφήλειᾰν,
σφήλαιεν
imperative   σφῆλον σφηλᾰ́τω σφήλᾰτον σφηλᾰ́των   σφήλᾰτε σφηλᾰ́ντων
middle indicative ἐσφηλᾰ́μην ἐσφήλω ἐσφήλᾰτο ἐσφήλᾰσθον ἐσφηλᾰ́σθην ἐσφηλᾰ́μεθᾰ ἐσφήλᾰσθε ἐσφήλᾰντο
subjunctive σφήλωμαι σφήλῃ σφήληται σφήλησθον σφήλησθον σφηλώμεθᾰ σφήλησθε σφήλωνται
optative σφηλαίμην σφήλαιο σφήλαιτο σφήλαισθον σφηλαίσθην σφηλαίμεθᾰ σφήλαισθε σφήλαιντο
imperative   σφῆλαι σφηλᾰ́σθω σφήλᾰσθον σφηλᾰ́σθων   σφήλᾰσθε σφηλᾰ́σθων
passive indicative ἐσφᾰ́λην ἐσφᾰ́λης ἐσφᾰ́λη ἐσφᾰ́λητον ἐσφᾰλήτην ἐσφᾰ́λημεν ἐσφᾰ́λητε ἐσφᾰ́λησᾰν
subjunctive σφᾰλῶ σφᾰλῇς σφᾰλῇ σφᾰλῆτον σφᾰλῆτον σφᾰλῶμεν σφᾰλῆτε σφᾰλῶσῐ(ν)
optative σφᾰλείην σφᾰλείης σφᾰλείη σφᾰλεῖτον,
σφᾰλείητον		 σφᾰλείτην,
σφᾰλειήτην		 σφᾰλεῖμεν,
σφᾰλείημεν		 σφᾰλεῖτε,
σφᾰλείητε		 σφᾰλεῖεν,
σφᾰλείησᾰν
imperative   σφᾰ́ληθῐ σφᾰλήτω σφᾰ́λητον σφᾰλήτων   σφᾰ́λητε σφᾰλέντων
active middle passive
infinitive σφῆλαι σφήλᾰσθαι σφᾰλῆναι
participle m σφήλᾱς σφηλᾰ́μενος σφᾰλείς
f σφήλᾱσᾰ σφηλᾰμένη σφᾰλεῖσᾰ
n σφῆλᾰν σφηλᾰ́μενον σφᾰλέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔσφᾱλᾰ, ἐσφᾱλᾰ́μᾱν, ἐσφᾰ́λην (Doric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσφᾱλᾰ ἔσφᾱλᾰς ἔσφᾱλε(ν) ἐσφᾱ́λᾰτον ἐσφᾱλᾰ́τᾱν ἐσφᾱ́λᾰμες ἐσφᾱ́λᾰτε ἔσφᾱλᾰν
subjunctive σφᾱ́λω σφᾱ́λῃς σφᾱ́λῃ σφᾱ́λητον σφᾱ́λητον σφᾱ́λωμες σφᾱ́λητε σφᾱλέωντῐ
optative σφᾱ́λαιμῐ σφᾱ́λαις σφᾱ́λαι σφᾱλεῖτον σφᾱλείτᾱν σφᾱλεῖμες σφᾱλεῖτε σφᾱλεῖεν
imperative   σφᾶλον σφᾱλᾰ́τω σφᾱ́λᾰτον σφᾱλᾰ́των   σφᾱ́λᾰτε σφᾱλᾰ́ντω
middle indicative ἐσφᾱλᾰ́μᾱν ἐσφᾱ́λω ἐσφᾱ́λᾰτο ἐσφᾱ́λᾰσθον ἐσφᾱλᾰ́σθᾱν ἐσφᾱλᾰ́μεθᾰ ἐσφᾱ́λᾰσθε ἐσφᾱ́λᾰντο
subjunctive σφᾱ́λωμαι σφᾱ́ληαι σφᾱ́ληται σφᾱ́λησθον σφᾱ́λησθον σφᾱλώμεθᾰ σφᾱ́λησθε σφᾱ́λωνται
optative σφᾱλαίμᾱν σφᾱ́λαιο σφᾱ́λαιτο σφᾱ́λαισθον σφᾱλαίσθᾱν σφᾱλαίμεθᾰ σφᾱ́λαισθε σφᾱ́λαιντο
imperative   σφᾶλαι σφᾱλᾰ́σθω σφᾱ́λᾰσθον σφᾱλᾰ́σθων   σφᾱ́λᾰσθε σφᾱλᾰ́σθων
passive indicative ἐσφᾰ́λην ἐσφᾰ́λης ἐσφᾰ́λη ἐσφᾰ́λητον ἐσφᾰλήτᾱν ἐσφᾰ́λημες ἐσφᾰ́λητε ἔσφᾰλεν
subjunctive σφᾰλῶ σφᾰλῇς σφᾰλῇ σφᾰλῆτον σφᾰλῆτον σφᾰλῶμες σφᾰλῆτε σφᾰλῶσῐ(ν)
optative σφᾰλείην σφᾰλείης σφᾰλείη σφᾰλεῖτον,
σφᾰλείητον		 σφᾰλείτην,
σφᾰλειήτᾱν		 σφᾰλεῖμεν,
σφᾰλείημες		 σφᾰλεῖτε,
σφᾰλείητε		 σφᾰλεῖεν,
σφᾰλείησᾰν
imperative   σφᾰ́ληθῐ σφᾰλήτω σφᾰ́λητον σφᾰλήτων   σφᾰ́λητε σφᾰλέντων
active middle passive
infinitive σφᾱλῆμεν σφᾱ́λᾰσθαι σφᾰλῆναι
participle m σφᾱ́λᾱς σφᾱλᾰ́μενος σφᾰλείς
f σφᾱ́λᾱσᾰ σφᾱλᾰμένᾱ σφᾰλεῖσᾰ
n σφᾶλᾰν σφᾱλᾰ́μενον σφᾰλέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἔσφᾰλκᾰ, ἔσφᾰλμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσφᾰλκᾰ ἔσφᾰλκᾰς ἔσφᾰλκε(ν) ἐσφᾰ́λκᾰτον ἐσφᾰ́λκᾰτον ἐσφᾰ́λκᾰμεν ἐσφᾰ́λκᾰτε ἐσφᾰ́λκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐσφᾰ́λκω ἐσφᾰ́λκῃς ἐσφᾰ́λκῃ ἐσφᾰ́λκητον ἐσφᾰ́λκητον ἐσφᾰ́λκωμεν ἐσφᾰ́λκητε ἐσφᾰ́λκωσῐ(ν)
optative ἐσφᾰ́λκοιμῐ,
ἐσφᾰλκοίην		 ἐσφᾰ́λκοις,
ἐσφᾰλκοίης		 ἐσφᾰ́λκοι,
ἐσφᾰλκοίη		 ἐσφᾰ́λκοιτον ἐσφᾰλκοίτην ἐσφᾰ́λκοιμεν ἐσφᾰ́λκοιτε ἐσφᾰ́λκοιεν
imperative   ἔσφᾰλκε ἐσφᾰλκέτω ἐσφᾰ́λκετον ἐσφᾰλκέτων   ἐσφᾰ́λκετε ἐσφᾰλκόντων
middle/
passive		 indicative ἔσφᾰλμαι ἔσφᾰλσαι ἔσφᾰλται ἔσφᾰλθον ἔσφᾰλθον ἐσφᾰ́λμεθᾰ ἔσφᾰλθε ἐσφᾰ́λᾰται
subjunctive ἐσφᾰλμένος ὦ ἐσφᾰλμένος ᾖς ἐσφᾰλμένος ᾖ ἐσφᾰλμένω ἦτον ἐσφᾰλμένω ἦτον ἐσφᾰλμένοι ὦμεν ἐσφᾰλμένοι ἦτε ἐσφᾰλμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐσφᾰλμένος εἴην ἐσφᾰλμένος εἴης ἐσφᾰλμένος εἴη ἐσφᾰλμένω εἴητον/εἶτον ἐσφᾰλμένω εἰήτην/εἴτην ἐσφᾰλμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐσφᾰλμένοι εἴητε/εἶτε ἐσφᾰλμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἔσφᾰλσο ἐσφᾰ́λθω ἔσφᾰλθον ἐσφᾰ́λθων   ἔσφᾰλθε ἐσφᾰ́λθων
active middle/passive
infinitive ἐσφᾰλκέναι ἐσφᾰ́λθαι
participle m ἐσφᾰλκώς ἐσφᾰλμένος
f ἐσφᾰλκυῖᾰ ἐσφᾰλμένη
n ἐσφᾰλκός ἐσφᾰλμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐσφᾰ́λκειν, ἐσφᾰ́λμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐσφᾰ́λκειν,
ἐσφᾰ́λκη		 ἐσφᾰ́λκεις,
ἐσφᾰ́λκης		 ἐσφᾰ́λκει(ν) ἐσφᾰ́λκετον ἐσφᾰλκέτην ἐσφᾰ́λκεμεν ἐσφᾰ́λκετε ἐσφᾰ́λκεσᾰν
middle/
passive		 indicative ἐσφᾰ́λμην ἔσφᾰλσο ἔσφᾰλτο ἔσφᾰλθον ἐσφᾰ́λθην ἐσφᾰ́λμεθᾰ ἔσφᾰλθε ἐσφᾰ́λᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants
  • Greek: σφάλλω (sfállo)

References
  • σφάλλω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • “σφάλλω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  1. Beekes, Robert S. P. (2010) “σφάλλω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume II, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1428

Greek

Verb

σφάλλω • (sfállo) (past έσφαλα)

  1. to make a mistake, err, blunder, lapse

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

See also
  • λαθεύω (lathévo, “to be wrong”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.