κατοικημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of κατοικούμαι (katoikoúmai), passive voice of κατοικώ (“inhabit”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ka.ti.ciˈme.nos/
  • Hyphenation: κα‧τοι‧κη‧μέ‧νος

Participle

κατοικημένος • (katoikiménos) m (feminine κατοικημένη, neuter κατοικημένο)

  1. inhabited, residential

Declension
Declension of κατοικημένος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative κατοικημένος • κατοικημένη • κατοικημένο • κατοικημένοι • κατοικημένες • κατοικημένα •
genitive κατοικημένου • κατοικημένης • κατοικημένου • κατοικημένων • κατοικημένων • κατοικημένων •
accusative κατοικημένο • κατοικημένη • κατοικημένο • κατοικημένους • κατοικημένες • κατοικημένα •
vocative κατοικημένε • κατοικημένη • κατοικημένο • κατοικημένοι • κατοικημένες • κατοικημένα •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κατοικημένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κατοικημένος, etc.)

Antonyms
  • αραιοκατοικημένος (araiokatoikiménos, “underpopulated”)
  • κατοικήσιμος (katoikísimos, “inhabitable”)
  • πυκνοκατοικημένος (pyknokatoikiménos, “densly inhabited, overpopulated”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.