γλωσσοκομεῖον

Ancient Greek

From γλῶσσα (glôssa, “tongue”) +‎ κομέω (koméō, “to take care of”) +‎ -εῖον (-eîon).

γλωσσοκομεῖον • (glōssokomeîon) n (genitive γλωσσοκομείου); second declension

Second declension of τὸ γλωσσοκομεῖον; τοῦ γλωσσοκομείου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ γλωσσοκομεῖον tò glōssokomeîon	τὼ γλωσσοκομείω tṑ glōssokomeíō	τᾰ̀ γλωσσοκομεῖᾰ tà glōssokomeîa
Genitive	τοῦ γλωσσοκομείου toû glōssokomeíou	τοῖν γλωσσοκομείοιν toîn glōssokomeíoin	τῶν γλωσσοκομείων tôn glōssokomeíōn
Dative	τῷ γλωσσοκομείῳ tôi glōssokomeíōi	τοῖν γλωσσοκομείοιν toîn glōssokomeíoin	τοῖς γλωσσοκομείοις toîs glōssokomeíois
Accusative	τὸ γλωσσοκομεῖον tò glōssokomeîon	τὼ γλωσσοκομείω tṑ glōssokomeíō	τᾰ̀ γλωσσοκομεῖᾰ tà glōssokomeîa
Vocative	γλωσσοκομεῖον glōssokomeîon	γλωσσοκομείω glōssokomeíō	γλωσσοκομεῖᾰ glōssokomeîa
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.