ένοικος

See also: ἔνοικος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἔνοικος (énoikos, “inhabitant”). By surface analysis, έν- (én-) +‎ οίκος (oíkos, “formal term for house”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈe.ni.kos/ - compare to ενικός (enikós)
  • Hyphenation: έ‧νοι‧κος

Noun

ένοικος • (énoikos) m or f (plural ένοικοι)

  1. resident of a house, occupant, either owner or tenant

Declension

For masculine:

declension of ένοικος
case     \     number singular plural
nominative ένοικος • ένοικοι •
genitive ένοικου •,  ενοίκου • ένοικων •,  ενοίκων •
accusative ένοικο • ένοικους •,  ενοίκους •
vocative ένοικε • ένοικοι •
Second forms are formal. 

For feminine:

declension of ένοικος
case     \     number singular plural
nominative ένοικος • ένοικοι •
genitive ενοίκου • ενοίκων •
accusative ένοικο • ενοίκους •
vocative ένοικε • ένοικοι •
  • ανοίκιαστος (anoíkiastos, “unrented”, adjective)
  • ενοικιάζω (enoikiázo, “I rent, hire”) / νοικιάζω (noikiázo)
  • ενοικίαση f (enoikíasi, “renting”)
  • ενοικίαση αυτοκινήτων f (enoikíasi aftokiníton, “car rental”)
  • ενοικιαστήριο n (enoikiastírio, “rental advertisement, rental agreement”)
  • ενοικιαστής m (enoikiastís, “hirer, tenant”), ενοικιάστρια f (enoikiástria)
  • ενοίκιο n (enoíkio, “hire charge, rental”) / νοίκι (noíki)
  • νοικάρης m (noikáris, “hirer, tenant”), νοικάρισσα f (noikárissa) (informal)
  • νοίκιασμα n (noíkiasma, “renting”)
  • also see: νοικοκύρης m (noikokýris) & related terms
  • ξενοικιάζω (xenoikiázo)
  • ξενοίκιαστος (xenoíkiastos, “unrented”, adjective)
  • υπενοικιάζω (ypenoikiázo, “sublet”)
  • υπενοικίαση f (ypenoikíasi, “subletting”)
  • υπενοικιαστής m (ypenoikiastís), υπενοικιάστρια f (ypenoikiástria)

and see: εν (en, “in”) & οίκος m (oíkos, “house”, formal)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.