zdarzać

Old Polish

Etymology

From zdarzyć +‎ -ać. First attested in c. 1428.

Pronunciation
  • IPA(key): (10th–15th CE) /zda(ː)r̝at͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /zdar̝at͡ɕ/, /zdɒr̝at͡ɕ/

Verb

zdarzać impf (perfective zdarzyć)

  1. to contribute to something
    • 1885 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎, volume I, page 490:
      Sdarzayoncz contribuens
      [Zdarzając contribuens]

Descendants
  • Polish: zdarzać

References

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish zdarzać. By surface analysis, zdarzyć +‎ -ać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzda.ʐat͡ɕ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /ˈzda.ʐat͡ɕ/, /ˈzda.r̝at͡ɕ/, /ˈzdɒ.ʐat͡ɕ/, /ˈzdɒ.r̝at͡ɕ/
  • Audio 1, zdarzać(file)
  • Audio 2, zdarzać się(file)
  • Rhymes: -aʐat͡ɕ
  • Syllabification: zda‧rzać

Verb

zdarzać impf (perfective zdarzyć)

  1. (transitive, archaic, except in some collocations, chiefly impersonal) to cause (to be the reason something happens)
    Synonym: zrządzać
    1. (transitive, obsolete) to cause to succeed
  2. (reflexive with się) to happen, to occur, to befall (to take place or happen unexpectedly) [+dative = to whom] [+infinitive]
    Synonym: zadziewać się
  3. (reflexive with się) to happen, to occur (to take place with a specific frequency as the result of specific types of phenomena or laws)
    Synonym: trafiać się
  4. (reflexive with się) to happen (to do on occasion)
  5. (reflexive with się, dialectal, impersonal) to succeed; to work out
    Synonym: udawać się

Conjugation
Conjugation of zdarzać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zdarzać
present tense 1st zdarzam zdarzamy
2nd zdarzasz zdarzacie
3rd zdarza zdarzają
impersonal zdarza się
past tense 1st zdarzałem,
-(e)m zdarzał		 zdarzałam,
-(e)m zdarzała		 zdarzałom,
-(e)m zdarzało		 zdarzaliśmy,
-(e)śmy zdarzali		 zdarzałyśmy,
-(e)śmy zdarzały
2nd zdarzałeś,
-(e)ś zdarzał		 zdarzałaś,
-(e)ś zdarzała		 zdarzałoś,
-(e)ś zdarzało		 zdarzaliście,
-(e)ście zdarzali		 zdarzałyście,
-(e)ście zdarzały
3rd zdarzał zdarzała zdarzało zdarzali zdarzały
impersonal zdarzano
future tense 1st będę zdarzał,
będę zdarzać		 będę zdarzała,
będę zdarzać		 będę zdarzało,
będę zdarzać		 będziemy zdarzali,
będziemy zdarzać		 będziemy zdarzały,
będziemy zdarzać
2nd będziesz zdarzał,
będziesz zdarzać		 będziesz zdarzała,
będziesz zdarzać		 będziesz zdarzało,
będziesz zdarzać		 będziecie zdarzali,
będziecie zdarzać		 będziecie zdarzały,
będziecie zdarzać
3rd będzie zdarzał,
będzie zdarzać		 będzie zdarzała,
będzie zdarzać		 będzie zdarzało,
będzie zdarzać		 będą zdarzali,
będą zdarzać		 będą zdarzały,
będą zdarzać
impersonal będzie zdarzać się
conditional 1st zdarzałbym,
bym zdarzał		 zdarzałabym,
bym zdarzała		 zdarzałobym,
bym zdarzało		 zdarzalibyśmy,
byśmy zdarzali		 zdarzałybyśmy,
byśmy zdarzały
2nd zdarzałbyś,
byś zdarzał		 zdarzałabyś,
byś zdarzała		 zdarzałobyś,
byś zdarzało		 zdarzalibyście,
byście zdarzali		 zdarzałybyście,
byście zdarzały
3rd zdarzałby,
by zdarzał		 zdarzałaby,
by zdarzała		 zdarzałoby,
by zdarzało		 zdarzaliby,
by zdarzali		 zdarzałyby,
by zdarzały
impersonal zdarzano by
imperative 1st niech zdarzam zdarzajmy
2nd zdarzaj zdarzajcie
3rd niech zdarza niech zdarzają
active adjectival participle zdarzający zdarzająca zdarzające zdarzający zdarzające
passive adjectival participle zdarzany zdarzana zdarzane zdarzani zdarzane
contemporary adverbial participle zdarzając
verbal noun zdarzanie

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), zdarzać sie is one of the most used words in Polish, appearing 16 times in scientific texts, 2 times in news, 18 times in essays, 8 times in fiction, and 12 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 56 times, making it the 1164th most common word in a corpus of 500,000 words.[1]

References
  1. Ida Kurcz (1990) “zdarzać sie”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language]‎ (in Polish), volume 2, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 762

Further reading
  • zdarzać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zdarzać się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zdarzać in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zdarzać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zdarzać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zdarzać”, in Słownik języka polskiego‎
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “zdarzać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
  • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zdarzać”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 8, Warsaw, page 403
  • zdarzać się in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.