zaślubić

Polish

Etymology

From za- +‎ ślub +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈɕlu.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ubit͡ɕ
  • Syllabification: za‧ślu‧bić

Verb

zaślubić pf (imperfective zaślubiać)

  1. (transitive, literary) to bespouse, to marry
    Synonym: poślubić

Conjugation
Conjugation of zaślubić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaślubić
future tense 1st zaślubię zaślubimy
2nd zaślubisz zaślubicie
3rd zaślubi zaślubią
impersonal zaślubi się
past tense 1st zaślubiłem,
-(e)m zaślubił		 zaślubiłam,
-(e)m zaślubiła		 zaślubiłom,
-(e)m zaślubiło		 zaślubiliśmy,
-(e)śmy zaślubili		 zaślubiłyśmy,
-(e)śmy zaślubiły
2nd zaślubiłeś,
-(e)ś zaślubił		 zaślubiłaś,
-(e)ś zaślubiła		 zaślubiłoś,
-(e)ś zaślubiło		 zaślubiliście,
-(e)ście zaślubili		 zaślubiłyście,
-(e)ście zaślubiły
3rd zaślubił zaślubiła zaślubiło zaślubili zaślubiły
impersonal zaślubiono
conditional 1st zaślubiłbym,
bym zaślubił		 zaślubiłabym,
bym zaślubiła		 zaślubiłobym,
bym zaślubiło		 zaślubilibyśmy,
byśmy zaślubili		 zaślubiłybyśmy,
byśmy zaślubiły
2nd zaślubiłbyś,
byś zaślubił		 zaślubiłabyś,
byś zaślubiła		 zaślubiłobyś,
byś zaślubiło		 zaślubilibyście,
byście zaślubili		 zaślubiłybyście,
byście zaślubiły
3rd zaślubiłby,
by zaślubił		 zaślubiłaby,
by zaślubiła		 zaślubiłoby,
by zaślubiło		 zaślubiliby,
by zaślubili		 zaślubiłyby,
by zaślubiły
impersonal zaślubiono by
imperative 1st niech zaślubię zaślubmy
2nd zaślub zaślubcie
3rd niech zaślubi niech zaślubią
passive adjectival participle zaślubiony zaślubiona zaślubione zaślubieni zaślubione
anterior adverbial participle zaślubiwszy
verbal noun zaślubienie

Derived terms
noun

Further reading
  • zaślubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaślubić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.