wytruć

From wy- +‎ truć.

• IPA^(key): /ˈvɨt.rut͡ɕ/
• Rhymes: -ɨtrut͡ɕ
• Syllabification: wyt‧ruć

wytruć pf (imperfective wytruwać)

1. (transitive) to poison a group of people or animals (to kill by administering poison)
2. (reflexive with się, of a group of people) to poison oneself (to die of ingesting poison)
   • 2001, Stanisław Berenda-Czajkowski, Dni grozy i łez:

     Ktoś opowiadał o wrzuconej truciźnie do studni i o tym, jak tą wodą wytruli się polscy żołnierze, inny znów opowiadał, jak to Niemcy, ci, co mieszkają w Polsce, ukrywają się na dachach i strychach i strzelają stamtąd do Polaków, a jeszcze inny przyniósł skądś mrożącą krew w żyłach opowieść o podstępnie podpalonej polskiej szkole, w której zginęło w płomieniach 70 dzieci.

     Someone told us about poison thrown into a well and how Polish soldiers poisoned themselves with the water, another spoke about how Germans, those who live in Poland, hide on the rooftops and in the attics and from there shoot at Poles, yet another brought from somewhere a story about an insidiously torched Polish school where seventy children had died in flames.

3. (reflexive with się, of a group of people) to poison each other (to kill each other by administering poison)

• wytruć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wytruć in Polish dictionaries at PWN