wyruszyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ ruszyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈru.ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧ru‧szyć

Verb

wyruszyć pf (imperfective wyruszać)

  1. (intransitive) to set off, to start out, to set forth

Conjugation
Conjugation of wyruszyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyruszyć
future tense 1st wyruszę wyruszymy
2nd wyruszysz wyruszycie
3rd wyruszy wyruszą
impersonal wyruszy się
past tense 1st wyruszyłem,
-(e)m wyruszył		 wyruszyłam,
-(e)m wyruszyła		 wyruszyłom,
-(e)m wyruszyło		 wyruszyliśmy,
-(e)śmy wyruszyli		 wyruszyłyśmy,
-(e)śmy wyruszyły
2nd wyruszyłeś,
-(e)ś wyruszył		 wyruszyłaś,
-(e)ś wyruszyła		 wyruszyłoś,
-(e)ś wyruszyło		 wyruszyliście,
-(e)ście wyruszyli		 wyruszyłyście,
-(e)ście wyruszyły
3rd wyruszył wyruszyła wyruszyło wyruszyli wyruszyły
impersonal wyruszono
conditional 1st wyruszyłbym,
bym wyruszył		 wyruszyłabym,
bym wyruszyła		 wyruszyłobym,
bym wyruszyło		 wyruszylibyśmy,
byśmy wyruszyli		 wyruszyłybyśmy,
byśmy wyruszyły
2nd wyruszyłbyś,
byś wyruszył		 wyruszyłabyś,
byś wyruszyła		 wyruszyłobyś,
byś wyruszyło		 wyruszylibyście,
byście wyruszyli		 wyruszyłybyście,
byście wyruszyły
3rd wyruszyłby,
by wyruszył		 wyruszyłaby,
by wyruszyła		 wyruszyłoby,
by wyruszyło		 wyruszyliby,
by wyruszyli		 wyruszyłyby,
by wyruszyły
impersonal wyruszono by
imperative 1st niech wyruszę wyruszmy
2nd wyrusz wyruszcie
3rd niech wyruszy niech wyruszą
anterior adverbial participle wyruszywszy
verbal noun wyruszenie

Further reading
  • wyruszyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyruszyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.