wynikać

From wy- +‎ Proto-Slavic *nikati. First attested in the fifteenth century. Compare Old Czech vynikati and Old Slovak vynikať.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɨɲikat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /vɨɲikat͡ɕ/

wynikać impf (perfective wyniknąć)

1. to stick out (to stand beyond some surface)
   • 1930 [c. 1455], “Ex”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 38, 7:

     Vczynyl... oltarzyk, vlyaw cztyrzy pyerszczyenye... ku przewleczyenyu szerdzy..., ktore... przewlekl przes krøøgy, ktore na bocze[ch] oltarzowich winykaly (qui... eminebant)

     [Uczynił... ołtarzyk, ulaw cztyrzy pierścienie... ku przewleczeniu żerdzi..., ktore... przewlekł przez kręgi, ktore na boce[ch] ołtarzowych wynikały (qui... eminebant)]

2. to grow out (to grow beyond some surface)
   • 1874-1891 [Fifteenth century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XVI, page 345:

     Bluscze vynykayv edere serpunt (fluctuat hic denso crispata cacumine buxus, hic hederae serpunt, hic pampinus induit ulmos)

     [Bluszcze wynikają edere serpunt (fluctuat hic denso crispata cacumine buxus, hic hederae serpunt, hic pampinus induit ulmos)]

• Polish: wynikać
• Silesian: wynikać

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wynikać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish wynikać.

• IPA^(key): /vɨˈɲi.kat͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /vɨˈɲi.kat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ikat͡ɕ
• Syllabification: wy‧ni‧kać

wynikać impf (perfective wyniknąć)

1. (intransitive) to ensue, to result, to follow, to stem from (to be the result of) [+ z (genitive) = from something]
2. (intransitive) to ensue, to result, to follow, to stem from (to be inferred or concluded) [+ z (genitive) = from something]
3. (intransitive, obsolete) to get out (to manage to go to the external part of)

   Synonym: wydobywać się

4. (reflexive with się, Middle Polish, expressive) to get out (to manage to go to the external part of)

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), wynikać is one of the most used words in Polish, appearing 30 times in scientific texts, 30 times in news, 36 times in essays, 8 times in fiction, and 5 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 109 times, making it the 577th most common word in a corpus of 500,000 words.[1]

• wynikać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wynikać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wynikać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “WYNIKAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 09.07.2009
• “WYNIKAĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 15.09.2023
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wynikać”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wynikać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wynikać”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 7, Warsaw, page 949
• wynikać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Inherited from Old Polish wynikać.

• IPA^(key): /vɨˈɲikat͡ɕ/
• Rhymes: -ikat͡ɕ
• Syllabification: wy‧ni‧kać

wynikać impf (perfective wyniknōńć)

1. (intransitive) to ensue, to result, to follow, to stem from

• wynikać in silling.org