weggaan

Afrikaans

Etymology

From Dutch weggaan, from Middle Dutch wechgâen. Equivalent to weg +‎ gaan.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɛ.χɑːn/

Verb

weggaan (present gaan weg, present participle weggaande, past participle weggegaan)

  1. (intransitive) to go away, to leave

Dutch

Etymology

From Middle Dutch wechgâen. Equivalent to weg +‎ gaan.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʋɛ.xaːn/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: weg‧gaan

Verb

weggaan

  1. (intransitive) to go away, to leave

Inflection
Inflection of weggaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive weggaan
past singular ging weg
past participle weggegaan
infinitive weggaan
gerund weggaan n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular ga wegging wegweggawegging
2nd person sing. (jij) gaat wegging wegweggaatwegging
2nd person sing. (u) gaat wegging wegweggaatwegging
2nd person sing. (gij) gaat weggingt wegweggaatweggingt
3rd person singular gaat wegging wegweggaatwegging
plural gaan weggingen wegweggaanweggingen
subjunctive sing.1 ga wegginge wegweggawegginge
subjunctive plur.1 gaan weggingen wegweggaanweggingen
imperative sing. ga weg
imperative plur.1 gaat weg
participles weggaandweggegaan
1) Archaic.

Synonyms

Descendants
  • Afrikaans: weggaan

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.