wcielić

Polish

Etymology

Ultimately a calque of Latin incorporō. Analyzable as w- +‎ ciało +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈft͡ɕɛ.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛlit͡ɕ
  • Syllabification: wcie‧lić

Verb

wcielić pf (imperfective wcielać)

  1. (transitive) to embody, to personify, to incarnate
  2. (transitive) to incorporate, to integrate
  3. (reflexive with się) to impersonate, to play

Conjugation
Conjugation of wcielić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wcielić
future tense 1st wcielę wcielimy
2nd wcielisz wcielicie
3rd wcieli wcielą
impersonal wcieli się
past tense 1st wcieliłem,
-(e)m wcielił		 wcieliłam,
-(e)m wcieliła		 wcieliłom,
-(e)m wcieliło		 wcieliliśmy,
-(e)śmy wcielili		 wcieliłyśmy,
-(e)śmy wcieliły
2nd wcieliłeś,
-(e)ś wcielił		 wcieliłaś,
-(e)ś wcieliła		 wcieliłoś,
-(e)ś wcieliło		 wcieliliście,
-(e)ście wcielili		 wcieliłyście,
-(e)ście wcieliły
3rd wcielił wcieliła wcieliło wcielili wcieliły
impersonal wcielono
conditional 1st wcieliłbym,
bym wcielił		 wcieliłabym,
bym wcieliła		 wcieliłobym,
bym wcieliło		 wcielilibyśmy,
byśmy wcielili		 wcieliłybyśmy,
byśmy wcieliły
2nd wcieliłbyś,
byś wcielił		 wcieliłabyś,
byś wcieliła		 wcieliłobyś,
byś wcieliło		 wcielilibyście,
byście wcielili		 wcieliłybyście,
byście wcieliły
3rd wcieliłby,
by wcielił		 wcieliłaby,
by wcieliła		 wcieliłoby,
by wcieliło		 wcieliliby,
by wcielili		 wcieliłyby,
by wcieliły
impersonal wcielono by
imperative 1st niech wcielę wcielmy
2nd wciel wcielcie
3rd niech wcieli niech wcielą
passive adjectival participle wcielony wcielona wcielone wcieleni wcielone
anterior adverbial participle wcieliwszy
verbal noun wcielenie

Further reading
  • wcielić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wcielić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.