voorzetten

See also: voortzetten

Dutch

Etymology

From voor (“before, in front”) +‎ zetten (“to set”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvoːrˌzɛ.tə(n)/
  • Audio(file)

Verb

voorzetten

  1. to place in front
  2. (sports) to assist
  3. (soccer) to cross the ball

Inflection
Inflection of voorzetten (weak, separable)
infinitive voorzetten
past singular zette voor
past participle voorgezet
infinitive voorzetten
gerund voorzetten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zet voorzette voorvoorzetvoorzette
2nd person sing. (jij) zet voorzette voorvoorzetvoorzette
2nd person sing. (u) zet voorzette voorvoorzetvoorzette
2nd person sing. (gij) zet voorzette voorvoorzetvoorzette
3rd person singular zet voorzette voorvoorzetvoorzette
plural zetten voorzetten voorvoorzettenvoorzetten
subjunctive sing.1 zette voorzette voorvoorzettevoorzette
subjunctive plur.1 zetten voorzetten voorvoorzettenvoorzetten
imperative sing. zet voor
imperative plur.1 zet voor
participles voorzettendvoorgezet
1) Archaic.

Derived terms

Descendants
  • Negerhollands: set voor

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.