virða

Icelandic

Etymology

Related to verður (“valuable, worthy”)

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɪrða/
    Rhymes: -ɪrða

Verb

virða (weak verb, third-person singular past indicative virti, supine virt)

  1. (transitive, governs the accusative) to respect, to show respect
  2. (transitive, governs the accusative) to value or esteem highly
  3. (transitive, governs the accusative, pertaining to monetary value) to value

Conjugation
virða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að virða
supine
(sagnbót)		 virt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 virðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég virði við virðum present
(nútíð)		 ég virði við virðum
þú virðir þið virðið þú virðir þið virðið
hann, hún, það virðir þeir, þær, þau virða hann, hún, það virði þeir, þær, þau virði
past
(þátíð)		 ég virti við virtum past
(þátíð)		 ég virti við virtum
þú virtir þið virtuð þú virtir þið virtuð
hann, hún, það virti þeir, þær, þau virtu hann, hún, það virti þeir, þær, þau virtu
imperative
(boðháttur)		 virð (þú) virðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
virtu virðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
virðast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að virðast
supine
(sagnbót)		 virst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 virðandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég virðist við virðumst present
(nútíð)		 ég virðist við virðumst
þú virðist þið virðist þú virðist þið virðist
hann, hún, það virðist þeir, þær, þau virðast hann, hún, það virðist þeir, þær, þau virðist
past
(þátíð)		 ég virtist við virtumst past
(þátíð)		 ég virtist við virtumst
þú virtist þið virtust þú virtist þið virtust
hann, hún, það virtist þeir, þær, þau virtust hann, hún, það virtist þeir, þær, þau virtust
imperative
(boðháttur)		 virst (þú) virðist (þið)
Forms with appended personal pronoun
virstu virðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Synonyms
  • (respect): sýna virðingu
  • (esteem highly): meta mikils
  • (value): meta til fjár

Derived terms

Old Norse

Noun

virða

  1. indefinite accusative/genitive plural of virðar
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.