varðr

Old Norse

Participle

varðr

  1. past participle of verja

Declension
    Strong declension of varðr
singular masculine feminine neuter
nominative varðr vǫrð vart
accusative varðan varða vart
dative vǫrðum varðri vǫrðu
genitive varðs varðrar varðs
plural masculine feminine neuter
nominative varðir varðar vǫrð
accusative varða varðar vǫrð
dative vǫrðum vǫrðum vǫrðum
genitive varðra varðra varðra
    Weak declension of varðr
singular masculine feminine neuter
nominative varði varða varða
accusative varða vǫrðu varða
dative varða vǫrðu varða
genitive varða vǫrðu varða
plural masculine feminine neuter
nominative vǫrðu vǫrðu vǫrðu
accusative vǫrðu vǫrðu vǫrðu
dative vǫrðum vǫrðum vǫrðum
genitive vǫrðu vǫrðu vǫrðu

Derived terms
  • ávarðr (“protected (by divine forces)”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.