varða

See also: varda, vardà, vārdā, and vārda

Icelandic

Etymology

From Old Norse varða, from Proto-Germanic *warþō, an extension of a stem-verb *warōną (“be on guard”). See also Old High German warta (“watch”), Old Saxon warda, Middle Dutch warde.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvarða/
    Rhymes: -arða

Noun
Varða.

varða f (genitive singular vörðu, nominative plural vörður)

  1. cairn

Declension
declension of varða
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative varða varðan vörður vörðurnar
accusative vörðu vörðuna vörður vörðurnar
dative vörðu vörðunni vörðum vörðunum
genitive vörðu vörðunnar varða/varðna varðanna/varðnanna

Verb

varða (weak verb, third-person singular past indicative varðaði, supine varðað)

  1. to affect, to concern, to regard
    Hvað varðar þig um það?
    What do you care about that?, What's it to you?

Conjugation
varða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að varða
supine
(sagnbót)		 varðað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 varðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég varða við vörðum present
(nútíð)		 ég varði við vörðum
þú varðar þið varðið þú varðir þið varðið
hann, hún, það varðar þeir, þær, þau varða hann, hún, það varði þeir, þær, þau varði
past
(þátíð)		 ég varðaði við vörðuðum past
(þátíð)		 ég varðaði við vörðuðum
þú varðaðir þið vörðuðuð þú varðaðir þið vörðuðuð
hann, hún, það varðaði þeir, þær, þau vörðuðu hann, hún, það varðaði þeir, þær, þau vörðuðu
imperative
(boðháttur)		 varða (þú) varðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
varðaðu varðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
varðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 varðaður vörðuð varðað varðaðir varðaðar vörðuð
accusative
(þolfall)		 varðaðan varðaða varðað varðaða varðaðar vörðuð
dative
(þágufall)		 vörðuðum varðaðri vörðuðu vörðuðum vörðuðum vörðuðum
genitive
(eignarfall)		 varðaðs varðaðrar varðaðs varðaðra varðaðra varðaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 varðaði varðaða varðaða vörðuðu vörðuðu vörðuðu
accusative
(þolfall)		 varðaða vörðuðu varðaða vörðuðu vörðuðu vörðuðu
dative
(þágufall)		 varðaða vörðuðu varðaða vörðuðu vörðuðu vörðuðu
genitive
(eignarfall)		 varðaða vörðuðu varðaða vörðuðu vörðuðu vörðuðu

Synonyms

Derived terms
Derived terms
  • varðandi
  • varða við
  • varða við lög
  • varði

Noun

varða

  1. indefinite genitive plural of vörður

Old Norse

Verb

varða

  1. first-person singular past active indicative of verja
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.