tigna

Icelandic

Etymology

From tign (“majesty, grandeur”) +‎ -a.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtʰɪkna/
  • Rhymes: -ɪkna

Verb

tigna (weak verb, third-person singular past indicative tignaði, supine tignað)

  1. (transitive, with accusative) to honour
  2. (transitive, with accusative) to worship

Conjugation
tigna — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að tigna
supine
(sagnbót)		 tignað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 tignandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég tigna við tignum present
(nútíð)		 ég tigni við tignum
þú tignar þið tignið þú tignir þið tignið
hann, hún, það tignar þeir, þær, þau tigna hann, hún, það tigni þeir, þær, þau tigni
past
(þátíð)		 ég tignaði við tignuðum past
(þátíð)		 ég tignaði við tignuðum
þú tignaðir þið tignuðuð þú tignaðir þið tignuðuð
hann, hún, það tignaði þeir, þær, þau tignuðu hann, hún, það tignaði þeir, þær, þau tignuðu
imperative
(boðháttur)		 tigna (þú) tignið (þið)
Forms with appended personal pronoun
tignaðu tigniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
tignast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að tignast
supine
(sagnbót)		 tignast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 tignandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég tignast við tignumst present
(nútíð)		 ég tignist við tignumst
þú tignast þið tignist þú tignist þið tignist
hann, hún, það tignast þeir, þær, þau tignast hann, hún, það tignist þeir, þær, þau tignist
past
(þátíð)		 ég tignaðist við tignuðumst past
(þátíð)		 ég tignaðist við tignuðumst
þú tignaðist þið tignuðust þú tignaðist þið tignuðust
hann, hún, það tignaðist þeir, þær, þau tignuðust hann, hún, það tignaðist þeir, þær, þau tignuðust
imperative
(boðháttur)		 tignast (þú) tignist (þið)
Forms with appended personal pronoun
tignastu tignisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
tignaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 tignaður tignuð tignað tignaðir tignaðar tignuð
accusative
(þolfall)		 tignaðan tignaða tignað tignaða tignaðar tignuð
dative
(þágufall)		 tignuðum tignaðri tignuðu tignuðum tignuðum tignuðum
genitive
(eignarfall)		 tignaðs tignaðrar tignaðs tignaðra tignaðra tignaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 tignaði tignaða tignaða tignuðu tignuðu tignuðu
accusative
(þolfall)		 tignaða tignuðu tignaða tignuðu tignuðu tignuðu
dative
(þágufall)		 tignaða tignuðu tignaða tignuðu tignuðu tignuðu
genitive
(eignarfall)		 tignaða tignuðu tignaða tignuðu tignuðu tignuðu

Synonyms

Italian

Etymology

From Latin tinea.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtiɲ.ɲa/
  • Rhymes: -iɲɲa
  • Hyphenation: tì‧gna

Noun

tigna f (plural tigne)

  1. ringworm

Anagrams

Latin

Noun

tigna n

  1. nominative/accusative/vocative plural of tignum (“building stuff, lumber, tree trunk, beam”)

Old Norse

Adjective

tigna

  1. inflection of tiginn:
    1. positive degree strong feminine accusative singular
    2. positive degree strong masculine accusative plural
    3. positive degree weak masculine oblique singular
    4. positive degree weak feminine nominative singular
    5. positive degree weak neuter singular

Noun

tigna

  1. indefinite genitive plural of tign

Verb

tigna

  1. to honour, worship
  2. (reflexive) be exalted, glorified

Conjugation
Conjugation of tigna — active (weak class 2)
infinitive tigna
present participle tignandi
past participle tignaðr
indicative present past
1st-person singular tigna tignaða
2nd-person singular tignar tignaðir
3rd-person singular tignar tignaði
1st-person plural tignum tignuðum
2nd-person plural tignið tignuðuð
3rd-person plural tigna tignuðu
subjunctive present past
1st-person singular tigna tignaða
2nd-person singular tignir tignaðir
3rd-person singular tigni tignaði
1st-person plural tignim tignaðim
2nd-person plural tignið tignaðið
3rd-person plural tigni tignaði
imperative present
2nd-person singular tigna
1st-person plural tignum
2nd-person plural tignið
Conjugation of tigna — mediopassive (weak class 2)
infinitive tignask
present participle tignandisk
past participle tignazk
indicative present past
1st-person singular tignumk tignuðumk
2nd-person singular tignask tignaðisk
3rd-person singular tignask tignaðisk
1st-person plural tignumsk tignuðumsk
2nd-person plural tignizk tignuðuzk
3rd-person plural tignask tignuðusk
subjunctive present past
1st-person singular tignumk tignuðumk
2nd-person singular tignisk tignaðisk
3rd-person singular tignisk tignaðisk
1st-person plural tignimsk tignaðimsk
2nd-person plural tignizk tignaðizk
3rd-person plural tignisk tignaðisk
imperative present
2nd-person singular tignask
1st-person plural tignumsk
2nd-person plural tignizk

Descendants
  • Icelandic: tigna

References
  • “tigna”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.