tengja
Icelandic
Etymology
From Old Norse tengja, from Proto-Germanic *tangija- (“to pinch together”), directly cognate with Old English tengan (“to press, hasten”). The Proto-Germanic is from Proto-Indo-European *donḱ-éye-, a form also inherited by Sanskrit दँशयति (dam̐śayati, “to make bite”). This is a causative to the root Proto-Indo-European *denḱ- (“to bite”), cf. Proto-Germanic *tingan- (“to press upon”).[1][2] Related to töng (“pincers”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtʰeiɲca/
- Rhymes: -eiɲca
Verb
tengja (weak verb, third-person singular past indicative tengdi, supine tengt)
Conjugation
tengja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að tengja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
tengjað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
tengjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég tengja | við tengjum | present (nútíð) |
ég tengi | við tengjum |
| þú tengjar | þið tengið | þú tengir | þið tengið | ||
| hann, hún, það tengjar | þeir, þær, þau tengja | hann, hún, það tengi | þeir, þær, þau tengi | ||
| past (þátíð) |
ég tengjaði | við tengjuðum | past (þátíð) |
ég tengjaði | við tengjuðum |
| þú tengjaðir | þið tengjuðuð | þú tengjaðir | þið tengjuðuð | ||
| hann, hún, það tengjaði | þeir, þær, þau tengjuðu | hann, hún, það tengjaði | þeir, þær, þau tengjuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
tengja (þú) | tengið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| tengjaðu | tengiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að tengjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
tengjast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
tengjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég tengjast | við tengjumst | present (nútíð) |
ég tengist | við tengjumst |
| þú tengjast | þið tengist | þú tengist | þið tengist | ||
| hann, hún, það tengjast | þeir, þær, þau tengjast | hann, hún, það tengist | þeir, þær, þau tengist | ||
| past (þátíð) |
ég tengjaðist | við tengjuðumst | past (þátíð) |
ég tengjaðist | við tengjuðumst |
| þú tengjaðist | þið tengjuðust | þú tengjaðist | þið tengjuðust | ||
| hann, hún, það tengjaðist | þeir, þær, þau tengjuðust | hann, hún, það tengjaðist | þeir, þær, þau tengjuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
tengjast (þú) | tengist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| tengjastu | tengisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
tengjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
tengjaður | tengjuð | tengjað | tengjaðir | tengjaðar | tengjuð | |
| accusative (þolfall) |
tengjaðan | tengjaða | tengjað | tengjaða | tengjaðar | tengjuð | |
| dative (þágufall) |
tengjuðum | tengjaðri | tengjuðu | tengjuðum | tengjuðum | tengjuðum | |
| genitive (eignarfall) |
tengjaðs | tengjaðrar | tengjaðs | tengjaðra | tengjaðra | tengjaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
tengjaði | tengjaða | tengjaða | tengjuðu | tengjuðu | tengjuðu | |
| accusative (þolfall) |
tengjaða | tengjuðu | tengjaða | tengjuðu | tengjuðu | tengjuðu | |
| dative (þágufall) |
tengjaða | tengjuðu | tengjaða | tengjuðu | tengjuðu | tengjuðu | |
| genitive (eignarfall) |
tengjaða | tengjuðu | tengjaða | tengjuðu | tengjuðu | tengjuðu | |
Derived terms
- tengisögn
- tengja við
- tengdur
- vera tengdur
References
- Roberts, Edward A. (2014) A Comprehensive Etymological Dictionary of the Spanish Language with Families of Words based on Indo-European Roots, Xlibris Corporation, →ISBN
- Rix, Helmut, editor (2001), Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 118
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.