tálma
See also: talma
Icelandic
Etymology
From Old Norse talma, from Proto-Germanic [Term?]; cognate with Dutch talmen (“to delay, tarry”) and Middle English talmen of the same meaning. Possibly ultimately from Proto-Indo-European *del(h₁)- (“to last, be long”) and thereby distantly related to langur.[1]
This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
Pronunciation
- Rhymes: -aulma
Verb
tálma (weak verb, third-person singular past indicative tálmaði, supine tálmað)
Conjugation
tálma — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að tálma | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
tálmað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
tálmandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég tálma | við tálmum | present (nútíð) |
ég tálmi | við tálmum |
| þú tálmar | þið tálmið | þú tálmir | þið tálmið | ||
| hann, hún, það tálmar | þeir, þær, þau tálma | hann, hún, það tálmi | þeir, þær, þau tálmi | ||
| past (þátíð) |
ég tálmaði | við tálmuðum | past (þátíð) |
ég tálmaði | við tálmuðum |
| þú tálmaðir | þið tálmuðuð | þú tálmaðir | þið tálmuðuð | ||
| hann, hún, það tálmaði | þeir, þær, þau tálmuðu | hann, hún, það tálmaði | þeir, þær, þau tálmuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
tálma (þú) | tálmið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| tálmaðu | tálmiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
tálmast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að tálmast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
tálmast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
tálmandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég tálmast | við tálmumst | present (nútíð) |
ég tálmist | við tálmumst |
| þú tálmast | þið tálmist | þú tálmist | þið tálmist | ||
| hann, hún, það tálmast | þeir, þær, þau tálmast | hann, hún, það tálmist | þeir, þær, þau tálmist | ||
| past (þátíð) |
ég tálmaðist | við tálmuðumst | past (þátíð) |
ég tálmaðist | við tálmuðumst |
| þú tálmaðist | þið tálmuðust | þú tálmaðist | þið tálmuðust | ||
| hann, hún, það tálmaðist | þeir, þær, þau tálmuðust | hann, hún, það tálmaðist | þeir, þær, þau tálmuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
tálmast (þú) | tálmist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| tálmastu | tálmisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
tálmaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
tálmaður | tálmuð | tálmað | tálmaðir | tálmaðar | tálmuð | |
| accusative (þolfall) |
tálmaðan | tálmaða | tálmað | tálmaða | tálmaðar | tálmuð | |
| dative (þágufall) |
tálmuðum | tálmaðri | tálmuðu | tálmuðum | tálmuðum | tálmuðum | |
| genitive (eignarfall) |
tálmaðs | tálmaðrar | tálmaðs | tálmaðra | tálmaðra | tálmaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
tálmaði | tálmaða | tálmaða | tálmuðu | tálmuðu | tálmuðu | |
| accusative (þolfall) |
tálmaða | tálmuðu | tálmaða | tálmuðu | tálmuðu | tálmuðu | |
| dative (þágufall) |
tálmaða | tálmuðu | tálmaða | tálmuðu | tálmuðu | tálmuðu | |
| genitive (eignarfall) |
tálmaða | tálmuðu | tálmaða | tálmuðu | tálmuðu | tálmuðu | |
Noun
tálma
References
- Pokorny, Julius (1959) “5. *del-”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 1, Bern, München: Francke Verlag, pages 196–197
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.