storkna
Icelandic
Etymology
From Old Norse storkna, from Proto-Germanic *sturknaną.
Verb
storkna (weak verb, third-person singular past indicative storknaði, supine storknað)
- (intransitive) to solidify
Conjugation
storkna — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að storkna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
storknað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
storknandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég storkna | við storknum | present (nútíð) |
ég storkni | við storknum |
| þú storknar | þið storknið | þú storknir | þið storknið | ||
| hann, hún, það storknar | þeir, þær, þau storkna | hann, hún, það storkni | þeir, þær, þau storkni | ||
| past (þátíð) |
ég storknaði | við storknuðum | past (þátíð) |
ég storknaði | við storknuðum |
| þú storknaðir | þið storknuðuð | þú storknaðir | þið storknuðuð | ||
| hann, hún, það storknaði | þeir, þær, þau storknuðu | hann, hún, það storknaði | þeir, þær, þau storknuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
storkna (þú) | storknið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| storknaðu | storkniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
storknaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
storknaður | storknuð | storknað | storknaðir | storknaðar | storknuð | |
| accusative (þolfall) |
storknaðan | storknaða | storknað | storknaða | storknaðar | storknuð | |
| dative (þágufall) |
storknuðum | storknaðri | storknuðu | storknuðum | storknuðum | storknuðum | |
| genitive (eignarfall) |
storknaðs | storknaðrar | storknaðs | storknaðra | storknaðra | storknaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
storknaði | storknaða | storknaða | storknuðu | storknuðu | storknuðu | |
| accusative (þolfall) |
storknaða | storknuðu | storknaða | storknuðu | storknuðu | storknuðu | |
| dative (þágufall) |
storknaða | storknuðu | storknaða | storknuðu | storknuðu | storknuðu | |
| genitive (eignarfall) |
storknaða | storknuðu | storknaða | storknuðu | storknuðu | storknuðu | |
Further reading
- “storkna” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)
Old Swedish
Etymology
From Old Norse storkna, from Proto-Germanic *sturknaną.
Conjugation
Conjugation of storkna (weak)
| present | past | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | storkna | — | |||
| participle | storknandi, -e | storknaþer | |||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | storknar | storkni, -e | — | storknaþi, -e | storknaþi, -e |
| þū | storknar | storkni, -e | storkna | storknaþi, -e | storknaþi, -e |
| han | storknar | storkni, -e | — | storknaþi, -e | storknaþi, -e |
| vīr | storknum, -om | storknum, -om | storknum, -om | storknaþum, -om | storknaþum, -om |
| īr | storknin | storknin | storknin | storknaþin | storknaþin |
| þēr | storkna | storknin | — | storknaþu, -o | storknaþin |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | — | — | — | — | — |
| þū | — | — | — | — | — |
| han | — | — | — | — | — |
| vīr | — | — | — | — | — |
| īr | — | — | — | — | — |
| þēr | — | — | — | — | — |
Descendants
- Swedish: storkna
Swedish
Verb
storkna (present storknar, preterite storknade, supine storknat, imperative storkna)
- to (figuratively) choke (from laughter or the like)
Usage notes
The intuition is of someone grimacing with the skin of their face tensed up.
Conjugation
Conjugation of storkna (weak)
| Active | Passive | |||
|---|---|---|---|---|
| Infinitive | storkna | — | ||
| Supine | storknat | — | ||
| Imperative | storkna | — | ||
| Imper. plural1 | storknen | — | ||
| Present | Past | Present | Past | |
| Indicative | storknar | storknade | — | — |
| Ind. plural1 | storkna | storknade | — | — |
| Subjunctive2 | storkne | storknade | — | — |
| Participles | ||||
| Present participle | storknande | |||
| Past participle | — | |||
| 1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. | ||||
See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.