stirður
Icelandic
Etymology
From Old Norse stirðr, from Proto-Germanic *sterþjaz, from Proto-Indo-European *ster (“strong, steady”).[1] Cognate with Faroese stirdur.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstɪrðʏr/
- Rhymes: -ɪrðʏr
Adjective
stirður (comparative stirðari, superlative stirðastur)
Declension
positive (strong declension)
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | stirður | stirð | stirt |
accusative | stirðan | stirða | stirt |
dative | stirðum | stirðri | stirðu |
genitive | stirðs | stirðrar | stirðs |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | stirðir | stirðar | stirð |
accusative | stirða | stirðar | stirð |
dative | stirðum | stirðum | stirðum |
genitive | stirðra | stirðra | stirðra |
positive (weak declension)
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | stirði | stirða | stirða |
accusative | stirða | stirðu | stirða |
dative | stirða | stirðu | stirða |
genitive | stirða | stirðu | stirða |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | stirðu | stirðu | stirðu |
accusative | stirðu | stirðu | stirðu |
dative | stirðu | stirðu | stirðu |
genitive | stirðu | stirðu | stirðu |
comparative
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | stirðari | stirðari | stirðara |
accusative | stirðari | stirðari | stirðara |
dative | stirðari | stirðari | stirðara |
genitive | stirðari | stirðari | stirðara |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | stirðari | stirðari | stirðari |
accusative | stirðari | stirðari | stirðari |
dative | stirðari | stirðari | stirðari |
genitive | stirðari | stirðari | stirðari |
superlative (strong declension)
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | stirðastur | stirðust | stirðast |
accusative | stirðastan | stirðasta | stirðast |
dative | stirðustum | stirðastri | stirðustu |
genitive | stirðasts | stirðastrar | stirðasts |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | stirðastir | stirðastar | stirðust |
accusative | stirðasta | stirðastar | stirðust |
dative | stirðustum | stirðustum | stirðustum |
genitive | stirðastra | stirðastra | stirðastra |
superlative (weak declension)
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | stirðasti | stirðasta | stirðasta |
accusative | stirðasta | stirðustu | stirðasta |
dative | stirðasta | stirðustu | stirðasta |
genitive | stirðasta | stirðustu | stirðasta |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | stirðustu | stirðustu | stirðustu |
accusative | stirðustu | stirðustu | stirðustu |
dative | stirðustu | stirðustu | stirðustu |
genitive | stirðustu | stirðustu | stirðustu |
References
- Pokorny, Julius (1959) “1022-27”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 3, Bern, München: Francke Verlag, pages 1022-27
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.