steikja
Faroese
Etymology
From Old Norse steikja, evolved meaning from "stuck (on a stick)", from Proto-Germanic *staiko-, from *stikaną (“to stick”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstaiːt͡ʃa/
- Rhymes: -aiːt͡ʃa
Verb
steikja (third person singular past indicative stokti, steikti, third person plural past indicative stokt, supine stokt)
- to fry
Conjugation
| Conjugation of steikja (group v-15-11) | ||
|---|---|---|
| infinitive | steikja | |
| supine | stokt/ steikt | |
| participle (a5)1 | steikjandi | stoktur/ steiktur |
| present | past | |
| first singular | steiki | stokti/ steikti |
| second singular | steikir | stokti/ steikti |
| third singular | steikir | stokti/ steikti |
| plural | steikja | stoktu/ steiktu |
| imperative | ||
| singular | steik! | |
| plural | steikið! | |
| 1Only the past participle being declined. | ||
Icelandic
Etymology
From Old Norse steikja, evolved meaning from "stuck (on a stick)", from Proto-Germanic *staiko-, from *stikaną (“to stick”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsteiːca/
- Rhymes: -eiːca
Verb
steikja (weak verb, third-person singular past indicative steikti, supine steikt)
Conjugation
steikja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að steikja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
steikt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
steikjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég steiki | við steikjum | present (nútíð) |
ég steiki | við steikjum |
| þú steikir | þið steikið | þú steikir | þið steikið | ||
| hann, hún, það steikir | þeir, þær, þau steikja | hann, hún, það steiki | þeir, þær, þau steiki | ||
| past (þátíð) |
ég steikti | við steiktum | past (þátíð) |
ég steikti | við steiktum |
| þú steiktir | þið steiktuð | þú steiktir | þið steiktuð | ||
| hann, hún, það steikti | þeir, þær, þau steiktu | hann, hún, það steikti | þeir, þær, þau steiktu | ||
| imperative (boðháttur) |
steik (þú) | steikið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| steiktu | steikiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
steikjast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að steikjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
steikst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
steikjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég steikist | við steikjumst | present (nútíð) |
ég steikist | við steikjumst |
| þú steikist | þið steikist | þú steikist | þið steikist | ||
| hann, hún, það steikist | þeir, þær, þau steikjast | hann, hún, það steikist | þeir, þær, þau steikist | ||
| past (þátíð) |
ég steiktist | við steiktumst | past (þátíð) |
ég steiktist | við steiktumst |
| þú steiktist | þið steiktust | þú steiktist | þið steiktust | ||
| hann, hún, það steiktist | þeir, þær, þau steiktust | hann, hún, það steiktist | þeir, þær, þau steiktust | ||
| imperative (boðháttur) |
steikst (þú) | steikist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| steikstu | steikisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
steiktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
steiktur | steikt | steikt | steiktir | steiktar | steikt | |
| accusative (þolfall) |
steiktan | steikta | steikt | steikta | steiktar | steikt | |
| dative (þágufall) |
steiktum | steiktri | steiktu | steiktum | steiktum | steiktum | |
| genitive (eignarfall) |
steikts | steiktrar | steikts | steiktra | steiktra | steiktra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
steikti | steikta | steikta | steiktu | steiktu | steiktu | |
| accusative (þolfall) |
steikta | steiktu | steikta | steiktu | steiktu | steiktu | |
| dative (þágufall) |
steikta | steiktu | steikta | steiktu | steiktu | steiktu | |
| genitive (eignarfall) |
steikta | steiktu | steikta | steiktu | steiktu | steiktu | |
References
- Oxford English Dictionary, 1884–1928, and First Supplement, 1933.
Norwegian Nynorsk
Etymology
From the noun steik.
Pronunciation
- IPA(key): /²stɛɪːça/
Verb
steikja (present tense steikjer, past tense steikte, past participle steikt, passive infinitive steikjast, present participle steikjande, imperative steik)
Derived terms
References
- “steikja” in The Nynorsk Dictionary.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.