splunąć

Polish

Etymology

From s- +‎ plunąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsplu.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -unɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: splu‧nąć

Verb

splunąć pf (imperfective spluwać)

  1. (intransitive) to spit (to evacuate (saliva or another substance) from the mouth, etc.)
    Synonym: plunąć

Conjugation
Conjugation of splunąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive splunąć
future tense 1st splunę spluniemy
2nd spluniesz spluniecie
3rd splunie spluną
impersonal splunie się
past tense 1st splunąłem,
-(e)m splunął		 splunęłam,
-(e)m splunęła		 splunęłom,
-(e)m splunęło		 splunęliśmy,
-(e)śmy splunęli		 splunęłyśmy,
-(e)śmy splunęły
2nd splunąłeś,
-(e)ś splunął		 splunęłaś,
-(e)ś splunęła		 splunęłoś,
-(e)ś splunęło		 splunęliście,
-(e)ście splunęli		 splunęłyście,
-(e)ście splunęły
3rd splunął splunęła splunęło splunęli splunęły
conditional 1st splunąłbym,
bym splunął		 splunęłabym,
bym splunęła		 splunęłobym,
bym splunęło		 splunęlibyśmy,
byśmy splunęli		 splunęłybyśmy,
byśmy splunęły
2nd splunąłbyś,
byś splunął		 splunęłabyś,
byś splunęła		 splunęłobyś,
byś splunęło		 splunęlibyście,
byście splunęli		 splunęłybyście,
byście splunęły
3rd splunąłby,
by splunął		 splunęłaby,
by splunęła		 splunęłoby,
by splunęło		 splunęliby,
by splunęli		 splunęłyby,
by splunęły
imperative 1st niech splunę spluńmy
2nd spluń spluńcie
3rd niech splunie niech spluną
anterior adverbial participle splunąwszy
verbal noun splunięcie
nouns

Further reading
  • splunąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • splunąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.