sjá

See also: sjå and sją̊

Icelandic

Etymology

From Old Norse séa, sjá, from Proto-Germanic *sehwaną, from Proto-Indo-European *sekʷ- (“to see, notice”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsjauː/
    Rhymes: -auː

Verb

sjá (strong verb, third-person singular past indicative sá, third-person plural past indicative sáu, supine séð)

  1. to see, to sense or perceive with one's eyes
    Sérðu illa? — Nei, ég sé mjög vel.
    Have you got bad eyesight? — No, I see very well.
  2. to see, to perceive, to spot
  3. to see, to understand
    Þú hlýtur að sjá hvað þetta er asnaleg hugmynd!
    You must see what a stupid idea this is!

Conjugation
sjá — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að sjá
supine
(sagnbót)		 séð
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 sjándi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég sé við sjáum present
(nútíð)		 ég sjái við sjáum
þú sérð þið sjáið þú sjáir þið sjáið
hann, hún, það sér þeir, þær, þau sjá hann, hún, það sjái þeir, þær, þau sjái
past
(þátíð)		 ég sá við sáum past
(þátíð)		 ég sæi við sæjum
þú sást þið sáuð þú sæir þið sæjuð
hann, hún, það sá þeir, þær, þau sáu hann, hún, það sæi þeir, þær, þau sæju
imperative
(boðháttur)		 sjá (þú) sjáið (þið)
Forms with appended personal pronoun
sjáðu sjáiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sjást — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að sjást
supine
(sagnbót)		 sést
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 sjándist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég sést við sjáumst present
(nútíð)		 ég sjáist við sjáumst
þú sést þið sjáist þú sjáist þið sjáist
hann, hún, það sést þeir, þær, þau sjást hann, hún, það sjáist þeir, þær, þau sjáist
past
(þátíð)		 ég sást við sáumst past
(þátíð)		 ég sæist við sæjumst
þú sást þið sáust þú sæist þið sæjust
hann, hún, það sást þeir, þær, þau sáust hann, hún, það sæist þeir, þær, þau sæjust
imperative
(boðháttur)		 sjást (þú) sjáist (þið)
Forms with appended personal pronoun
sjástu sjáisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
séður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 séður séð séð séðir séðar séð
accusative
(þolfall)		 séðnn séða séð séða séðar séð
dative
(þágufall)		 séðum séðri séðu séðum séðum séðum
genitive
(eignarfall)		 séðs séðrar séðs séðra séðra séðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 séði séða séða séðu séðu séðu
accusative
(þolfall)		 séða séðu séða séðu séðu séðu
dative
(þágufall)		 séða séðu séða séðu séðu séðu
genitive
(eignarfall)		 séða séðu séða séðu séðu séðu

Synonyms
  • (spot): koma auga á
  • (understand): skilja, botna í

Derived terms
terms derived from sjá

Old Norse

Etymology 1

From earlier sási (attested in runic insriptions), originally the normal declension of sá + -si. Cognate with Old English þes (English this), Old High German dese (German diese).

Alternative forms

Pronoun

sjá (neuter þetta)

  1. (demonstrative) this, that (referring to both persons and things)
Declension
Old Norse demonstrative pronouns
singular masculine feminine neuter
nominative sjá, þessi sjá, þessi þetta
accusative þenna, þennan þessa þetta
dative þessum, þeima þessi þessu, þvísa
genitive þessa þessar þessa
plural masculine feminine neuter
nominative þessir þessar þessi
accusative þessa þessar þessi
dative þessum, þeima þessum, þeima þessum, þeima
genitive þessa, þessara þessa, þessara þessa, þessara


Descendants

Etymology 2

From Proto-Germanic *sehwaną (“to see”) (for cognates see there). Ultimately from Proto-Indo-European *sekʷ- (“to see, notice”).

Alternative forms

Verb

sjá (singular past indicative sá, plural past indicative ságu, sá, past participle sénn)

  1. to see
Conjugation
Conjugation of sjá — active (strong class 5, irregular)
infinitive sjá
present participle sjáandi, sjándi
past participle sénn
indicative present past
1st-person singular sé sá
2nd-person singular sér sátt
3rd-person singular sér sá
1st-person plural sjám, sjóm ságum, sám
2nd-person plural séð ságuð, sáð
3rd-person plural sjá ságu, sá
subjunctive present past
1st-person singular sjá sæa
2nd-person singular sér sæir
3rd-person singular sé sæi
1st-person plural sém sæim
2nd-person plural séð sæið
3rd-person plural sé sæi
imperative present
2nd-person singular sé
1st-person plural sjám, sjóm
2nd-person plural séð
Descendants

References
  • sjá in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

sjá

  1. first-person singular present active subjunctive of vera

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.