sæta
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsaiːta/
- Rhymes: -aiːta
Etymology 1
From Old Norse sæta (“woman who awaits her husband’s return; dung heap”), from Proto-Germanic *sētijǭ, derived from *sitjaną (“to sit”).
Noun
Declension
Etymology 2
From Proto-Germanic *swōtijǭ, from *swōtuz (“sweet”).
Declension
Etymology 3
From Old Norse sæta, from Proto-Germanic *sētijaną.
Verb
sæta (weak verb, third-person singular past indicative sætti, supine sætt)
- (with dative) to take advantage of, make use of some opportunity
- (with dative) to be an occasion for some opinion or emotion; be met with, be considered
- sæta furðu
- be met with astonishment
- sæta tíðindum
- be considered news, be newsworthy
- (with dative) to endure, undergo
- sæta refsingu
- to endure punishment, be punished
- sæta ábyrgð
- to be held responsible
- (with dative, chiefly with negation) to tolerate
- (with dative) to pay attention to
- (with dative) to be of a specified degree, duration or amount
- svo vikum sætir
- for weeks on end
- (with accusative) to stack hay; make it into a haystack
- 1919, Þorvaldur Thoroddsen, Lýsing Íslands, volume 3, Copenhagen: Hið íslenzka Bókmentafélag, page 133:
- Í Frey XI, 1914, bls. 46–48, er stungið upp á að sæta hey á grindum til þess að verja heyið jarðraka og svo vel blási undir það.
- In Freyr (a publication) vol. XI, 1914, pp. 46–48, it is suggested that hay be stacked on lattices in order to protect the hay from ground moisture and so that there is a good breeze under it.
Conjugation
infinitive (nafnháttur) |
að sæta | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
sætt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
sætandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég sæti | við sætum | present (nútíð) |
ég sæti | við sætum |
þú sætir | þið sætið | þú sætir | þið sætið | ||
hann, hún, það sætir | þeir, þær, þau sæta | hann, hún, það sæti | þeir, þær, þau sæti | ||
past (þátíð) |
ég sætti | við sættum | past (þátíð) |
ég sætti | við sættum |
þú sættir | þið sættuð | þú sættir | þið sættuð | ||
hann, hún, það sætti | þeir, þær, þau sættu | hann, hún, það sætti | þeir, þær, þau sættu | ||
imperative (boðháttur) |
sæt (þú) | sætið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
sættu | sætiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
sættur | sætt | sætt | sættir | sættar | sætt | |
accusative (þolfall) |
sættan | sætta | sætt | sætta | sættar | sætt | |
dative (þágufall) |
sættum | sættri | sættu | sættum | sættum | sættum | |
genitive (eignarfall) |
sætts | sættrar | sætts | sættra | sættra | sættra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
sætti | sætta | sætta | sættu | sættu | sættu | |
accusative (þolfall) |
sætta | sættu | sætta | sættu | sættu | sættu | |
dative (þágufall) |
sætta | sættu | sætta | sættu | sættu | sættu | |
genitive (eignarfall) |
sætta | sættu | sætta | sættu | sættu | sættu |
Etymology 4
From Old Norse sœta, from Proto-Germanic *swōtijaną, from *swōtuz (“sweet”).
Conjugation
infinitive (nafnháttur) |
að sæta | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
sætt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
sætandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég sæti | við sætum | present (nútíð) |
ég sæti | við sætum |
þú sætir | þið sætið | þú sætir | þið sætið | ||
hann, hún, það sætir | þeir, þær, þau sæta | hann, hún, það sæti | þeir, þær, þau sæti | ||
past (þátíð) |
ég sætti | við sættum | past (þátíð) |
ég sætti | við sættum |
þú sættir | þið sættuð | þú sættir | þið sættuð | ||
hann, hún, það sætti | þeir, þær, þau sættu | hann, hún, það sætti | þeir, þær, þau sættu | ||
imperative (boðháttur) |
sæt (þú) | sætið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
sættu | sætiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
sættur | sætt | sætt | sættir | sættar | sætt | |
accusative (þolfall) |
sættan | sætta | sætt | sætta | sættar | sætt | |
dative (þágufall) |
sættum | sættri | sættu | sættum | sættum | sættum | |
genitive (eignarfall) |
sætts | sættrar | sætts | sættra | sættra | sættra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
sætti | sætta | sætta | sættu | sættu | sættu | |
accusative (þolfall) |
sætta | sættu | sætta | sættu | sættu | sættu | |
dative (þágufall) |
sætta | sættu | sætta | sættu | sættu | sættu | |
genitive (eignarfall) |
sætta | sættu | sætta | sættu | sættu | sættu |
References
- “sæta” in: Mörður Árnason — Íslensk orðabók, 4th edition (2007). Reykjavík, Forlagið.
- “sæta” and “sætur” in: Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)
Norwegian Nynorsk
Alternative forms
- sæte (e and split infinitives)
Verb
sæta (present tense sæter, past tense sætte, past participle sætt, passive infinitive sætast, present participle sætande, imperative sæt)
- (transitive) to obey, submit to
- (intransitive) to be worthy of submission, respect
Derived terms
- sæt n
Etymology 2
From såte (“a heap of hey”).
Verb
sæta (present tense sæter, past tense sætte, past participle sætt, passive infinitive sætast, present participle sætande, imperative sæt)
Etymology 3
See the etymology of the corresponding lemma form.
References
- “sæta” in The Nynorsk Dictionary.
Old Norse
Etymology 1
From Proto-Germanic *sētijaną.
Verb
sæta (past indicative sætti, past participle sættr) (with dative)
- to sit in ambush for; waylay
- to undergo, expose oneself to
- to bring about, cause
- to amount to, be equivalent to
Conjugation
infinitive | sæta | |
---|---|---|
present participle | sætandi | |
past participle | sættr | |
indicative | present | past |
1st-person singular | sæti | sætta |
2nd-person singular | sætir | sættir |
3rd-person singular | sætir | sætti |
1st-person plural | sætum | sættum |
2nd-person plural | sætið | sættuð |
3rd-person plural | sæta | sættu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | sæta | sætta |
2nd-person singular | sætir | sættir |
3rd-person singular | sæti | sætti |
1st-person plural | sætim | sættim |
2nd-person plural | sætið | sættið |
3rd-person plural | sæti | sætti |
imperative | present | |
2nd-person singular | sæt, sæti | |
1st-person plural | sætum | |
2nd-person plural | sætið |
infinitive | sætask | |
---|---|---|
present participle | sætandisk | |
past participle | sæzk | |
indicative | present | past |
1st-person singular | sætumk | sættumk |
2nd-person singular | sætisk | sættisk |
3rd-person singular | sætisk | sættisk |
1st-person plural | sætumsk | sættumsk |
2nd-person plural | sætizk | sættuzk |
3rd-person plural | sætask | sættusk |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | sætumk | sættumk |
2nd-person singular | sætisk | sættisk |
3rd-person singular | sætisk | sættisk |
1st-person plural | sætimsk | sættimsk |
2nd-person plural | sætizk | sættizk |
3rd-person plural | sætisk | sættisk |
imperative | present | |
2nd-person singular | sæzk, sætisk | |
1st-person plural | sætumsk | |
2nd-person plural | sætizk |
Etymology 2
From Proto-Germanic *sētijǭ.
Declension
Descendants
- Icelandic: sæta
Etymology 3
See the etymology of the corresponding lemma form.
References
- sæta in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.