rzemień

See also: Rzemień

Polish
rzemień

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *remy. Compare Czech řemen, Lower Sorbian rjemjeń, Russian реме́нь (reménʹ), Serbo-Croatian remen.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʐɛ.mjɛɲ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛmjɛɲ
  • Syllabification: rze‧mień
  • Homophone: Rzemień

Noun

rzemień m inan (diminutive rzemyk)

  1. babiche, lash, rawhide, thong (strap made of thick leather used to bind something)

Declension
Declension of rzemień
singular plural
nominative rzemień rzemienie
genitive rzemienia rzemieni
dative rzemieniowi rzemieniom
accusative rzemień rzemienie
instrumental rzemieniem rzemieniami
locative rzemieniu rzemieniach
vocative rzemieniu rzemienie

Derived terms
adjective
nouns
  • rzemienica
  • rzemieniec
adjectives
  • rzemienicowy
  • rzemykowy
noun
  • rzemyczek

Further reading
  • rzemień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rzemień in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.