rozprawiać

Polish

Etymology

From rozprawić +‎ -ać.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔsˈpra.vjat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -avjat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧pra‧wiać

Verb

rozprawiać impf

  1. (intransitive) to converse, to discourse, to pontificate [+ o (locative) = on something]

Verb

rozprawiać impf (perfective rozprawić)

  1. (reflexive with się) to get even, to hit back, to get revenge

Conjugation
Conjugation of rozprawiać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozprawiać
present tense 1st rozprawiam rozprawiamy
2nd rozprawiasz rozprawiacie
3rd rozprawia rozprawiają
impersonal rozprawia się
past tense 1st rozprawiałem,
-(e)m rozprawiał		 rozprawiałam,
-(e)m rozprawiała		 rozprawiałom,
-(e)m rozprawiało		 rozprawialiśmy,
-(e)śmy rozprawiali		 rozprawiałyśmy,
-(e)śmy rozprawiały
2nd rozprawiałeś,
-(e)ś rozprawiał		 rozprawiałaś,
-(e)ś rozprawiała		 rozprawiałoś,
-(e)ś rozprawiało		 rozprawialiście,
-(e)ście rozprawiali		 rozprawiałyście,
-(e)ście rozprawiały
3rd rozprawiał rozprawiała rozprawiało rozprawiali rozprawiały
impersonal rozprawiano
future tense 1st będę rozprawiał,
będę rozprawiać		 będę rozprawiała,
będę rozprawiać		 będę rozprawiało,
będę rozprawiać		 będziemy rozprawiali,
będziemy rozprawiać		 będziemy rozprawiały,
będziemy rozprawiać
2nd będziesz rozprawiał,
będziesz rozprawiać		 będziesz rozprawiała,
będziesz rozprawiać		 będziesz rozprawiało,
będziesz rozprawiać		 będziecie rozprawiali,
będziecie rozprawiać		 będziecie rozprawiały,
będziecie rozprawiać
3rd będzie rozprawiał,
będzie rozprawiać		 będzie rozprawiała,
będzie rozprawiać		 będzie rozprawiało,
będzie rozprawiać		 będą rozprawiali,
będą rozprawiać		 będą rozprawiały,
będą rozprawiać
impersonal będzie rozprawiać się
conditional 1st rozprawiałbym,
bym rozprawiał		 rozprawiałabym,
bym rozprawiała		 rozprawiałobym,
bym rozprawiało		 rozprawialibyśmy,
byśmy rozprawiali		 rozprawiałybyśmy,
byśmy rozprawiały
2nd rozprawiałbyś,
byś rozprawiał		 rozprawiałabyś,
byś rozprawiała		 rozprawiałobyś,
byś rozprawiało		 rozprawialibyście,
byście rozprawiali		 rozprawiałybyście,
byście rozprawiały
3rd rozprawiałby,
by rozprawiał		 rozprawiałaby,
by rozprawiała		 rozprawiałoby,
by rozprawiało		 rozprawialiby,
by rozprawiali		 rozprawiałyby,
by rozprawiały
impersonal rozprawiano by
imperative 1st niech rozprawiam rozprawiajmy
2nd rozprawiaj rozprawiajcie
3rd niech rozprawia niech rozprawiają
active adjectival participle rozprawiający rozprawiająca rozprawiające rozprawiający rozprawiające
contemporary adverbial participle rozprawiając
verbal noun rozprawianie

Derived terms
noun
noun

Further reading
  • rozprawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozprawiać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.