rozkrzyczeć
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /rɔsˈkʂɨ.t͡ʂɛt͡ɕ/
- Rhymes: -ɨt͡ʂɛt͡ɕ
- Syllabification: roz‧krzy‧czeć
Verb
rozkrzyczeć pf
- (transitive) to broadcast by shouting, to make known by shouting
- (reflexive with się) to shout endlessly, to rave, to go off on one
Conjugation
| Conjugation of rozkrzyczeć pf | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| person | singular | plural | |||||||||||||||||
| masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |||||||||||||||
| infinitive | rozkrzyczeć | ||||||||||||||||||
| future tense | 1st | rozkrzyczę | rozkrzyczymy | ||||||||||||||||
| 2nd | rozkrzyczysz | rozkrzyczycie | |||||||||||||||||
| 3rd | rozkrzyczy | rozkrzyczą | |||||||||||||||||
| impersonal | rozkrzyczy się | ||||||||||||||||||
| past tense | 1st | rozkrzyczałem, -(e)m rozkrzyczał |
rozkrzyczałam, -(e)m rozkrzyczała |
rozkrzyczałom, -(e)m rozkrzyczało |
rozkrzyczeliśmy, -(e)śmy rozkrzyczeli |
rozkrzyczałyśmy, -(e)śmy rozkrzyczały | |||||||||||||
| 2nd | rozkrzyczałeś, -(e)ś rozkrzyczał |
rozkrzyczałaś, -(e)ś rozkrzyczała |
rozkrzyczałoś, -(e)ś rozkrzyczało |
rozkrzyczeliście, -(e)ście rozkrzyczeli |
rozkrzyczałyście, -(e)ście rozkrzyczały | ||||||||||||||
| 3rd | rozkrzyczał | rozkrzyczała | rozkrzyczało | rozkrzyczeli | rozkrzyczały | ||||||||||||||
| impersonal | rozkrzyczano | ||||||||||||||||||
| conditional | 1st | rozkrzyczałbym, bym rozkrzyczał |
rozkrzyczałabym, bym rozkrzyczała |
rozkrzyczałobym, bym rozkrzyczało |
rozkrzyczelibyśmy, byśmy rozkrzyczeli |
rozkrzyczałybyśmy, byśmy rozkrzyczały | |||||||||||||
| 2nd | rozkrzyczałbyś, byś rozkrzyczał |
rozkrzyczałabyś, byś rozkrzyczała |
rozkrzyczałobyś, byś rozkrzyczało |
rozkrzyczelibyście, byście rozkrzyczeli |
rozkrzyczałybyście, byście rozkrzyczały | ||||||||||||||
| 3rd | rozkrzyczałby, by rozkrzyczał |
rozkrzyczałaby, by rozkrzyczała |
rozkrzyczałoby, by rozkrzyczało |
rozkrzyczeliby, by rozkrzyczeli |
rozkrzyczałyby, by rozkrzyczały | ||||||||||||||
| impersonal | rozkrzyczano by | ||||||||||||||||||
| imperative | 1st | niech rozkrzyczę | rozkrzyczmy | ||||||||||||||||
| 2nd | rozkrzycz | rozkrzyczcie | |||||||||||||||||
| 3rd | niech rozkrzyczy | niech rozkrzyczą | |||||||||||||||||
| passive adjectival participle | rozkrzyczany | rozkrzyczana | rozkrzyczane | rozkrzyczani | rozkrzyczane | ||||||||||||||
| anterior adverbial participle | rozkrzyczawszy | ||||||||||||||||||
| verbal noun | rozkrzyczenie | ||||||||||||||||||
Further reading
- rozkrzyczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozkrzyczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.