rozkojarzony
Polish
Etymology
From rozkojarzyć + -ony.
Pronunciation
- IPA(key): /rɔs.kɔ.jaˈʐɔ.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔnɨ
- Syllabification: roz‧ko‧ja‧rzo‧ny
Adjective
rozkojarzony (comparative bardziej rozkojarzony, superlative najbardziej rozkojarzony, no derived adverb)
- distracted, absent-minded
- Synonyms: roztargniony, roztrzepany, nieuważny
Declension
Declension of rozkojarzony (hard)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | rozkojarzony | rozkojarzona | rozkojarzone | rozkojarzeni | rozkojarzone | |
genitive | rozkojarzonego | rozkojarzonej | rozkojarzonego | rozkojarzonych | ||
dative | rozkojarzonemu | rozkojarzonej | rozkojarzonemu | rozkojarzonym | ||
accusative | rozkojarzonego | rozkojarzony | rozkojarzoną | rozkojarzone | rozkojarzonych | rozkojarzone |
instrumental | rozkojarzonym | rozkojarzoną | rozkojarzonym | rozkojarzonymi | ||
locative | rozkojarzonym | rozkojarzonej | rozkojarzonym | rozkojarzonych |
Participle
rozkojarzony (passive adjectival)
- masculine singular passive adjectival participle of rozkojarzyć
Further reading
- rozkojarzony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozkojarzony in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.