rozczyn

Polish

Etymology

Deverbal from rozczyniać.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈrɔs.t͡ʂɨn/
Rhymes: -ɔst͡ʂɨn
Syllabification: roz‧czyn

Noun

rozczyn m inan

(cooking) leavening agent, sourdough
Synonyms: zaczyn, zakwas chlebowy

Declension

Declension of rozczyn

	singular	plural
nominative	rozczyn	rozczyny
genitive	rozczynu	rozczynów
dative	rozczynowi	rozczynom
accusative	rozczyn	rozczyny
instrumental	rozczynem	rozczynami
locative	rozczynie	rozczynach
vocative	rozczynie	rozczyny

Related terms

verbs

rozczyniać impf
rozczynić pf

Further reading

rozczyn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
rozczyn in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.