rozczulić

Polish

From roz- +‎ czuły +‎ -ić.

rozczulić pf (imperfective rozczulać)

(transitive) to move, to touch (emotionally)
Synonym: wzruszyć
(reflexive with się) to be moved, to be touched (emotionally)
Synonym: wzruszyć się

Conjugation of rozczulić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozczulić
future tense	1^st	rozczulę			rozczulimy
	2^nd	rozczulisz			rozczulicie
	3^rd	rozczuli			rozczulą
	impersonal	rozczuli się
past tense	1^st	rozczuliłem, -(e)m rozczulił	rozczuliłam, -(e)m rozczuliła	rozczuliłom, -(e)m rozczuliło	rozczuliliśmy, -(e)śmy rozczulili	rozczuliłyśmy, -(e)śmy rozczuliły
	2^nd	rozczuliłeś, -(e)ś rozczulił	rozczuliłaś, -(e)ś rozczuliła	rozczuliłoś, -(e)ś rozczuliło	rozczuliliście, -(e)ście rozczulili	rozczuliłyście, -(e)ście rozczuliły
	3^rd	rozczulił	rozczuliła	rozczuliło	rozczulili	rozczuliły
	impersonal	rozczulono
conditional	1^st	rozczuliłbym, bym rozczulił	rozczuliłabym, bym rozczuliła	rozczuliłobym, bym rozczuliło	rozczulilibyśmy, byśmy rozczulili	rozczuliłybyśmy, byśmy rozczuliły
	2^nd	rozczuliłbyś, byś rozczulił	rozczuliłabyś, byś rozczuliła	rozczuliłobyś, byś rozczuliło	rozczulilibyście, byście rozczulili	rozczuliłybyście, byście rozczuliły
	3^rd	rozczuliłby, by rozczulił	rozczuliłaby, by rozczuliła	rozczuliłoby, by rozczuliło	rozczuliliby, by rozczulili	rozczuliłyby, by rozczuliły
	impersonal	rozczulono by
imperative	1^st	niech rozczulę			rozczulmy
	2^nd	rozczul			rozczulcie
	3^rd	niech rozczuli			niech rozczulą
passive adjectival participle		rozczulony	rozczulona	rozczulone	rozczuleni	rozczulone
anterior adverbial participle		rozczuliwszy
verbal noun		rozczulenie

noun