rissa

See also: Rissa

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɪsːa/
  • Rhymes: -ɪsːa

Noun

rissa f (genitive singular rissu, nominative plural rissur)

  1. sketch

Declension
declension of rissa
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative rissa rissan rissur rissurnar
accusative rissu rissuna rissur rissurnar
dative rissu rissunni rissum rissunum
genitive rissu rissunnar rissa rissanna

Verb

rissa (weak verb, third-person singular past indicative rissaði, supine rissað)

  1. to sketch

Conjugation
rissa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rissa
supine
(sagnbót)		 rissað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rissandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rissa við rissum present
(nútíð)		 ég rissi við rissum
þú rissar þið rissið þú rissir þið rissið
hann, hún, það rissar þeir, þær, þau rissa hann, hún, það rissi þeir, þær, þau rissi
past
(þátíð)		 ég rissaði við rissuðum past
(þátíð)		 ég rissaði við rissuðum
þú rissaðir þið rissuðuð þú rissaðir þið rissuðuð
hann, hún, það rissaði þeir, þær, þau rissuðu hann, hún, það rissaði þeir, þær, þau rissuðu
imperative
(boðháttur)		 rissa (þú) rissið (þið)
Forms with appended personal pronoun
rissaðu rissiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rissaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rissaður rissuð rissað rissaðir rissaðar rissuð
accusative
(þolfall)		 rissaðan rissaða rissað rissaða rissaðar rissuð
dative
(þágufall)		 rissuðum rissaðri rissuðu rissuðum rissuðum rissuðum
genitive
(eignarfall)		 rissaðs rissaðrar rissaðs rissaðra rissaðra rissaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rissaði rissaða rissaða rissuðu rissuðu rissuðu
accusative
(þolfall)		 rissaða rissuðu rissaða rissuðu rissuðu rissuðu
dative
(þágufall)		 rissaða rissuðu rissaða rissuðu rissuðu rissuðu
genitive
(eignarfall)		 rissaða rissuðu rissaða rissuðu rissuðu rissuðu

Italian

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈris.sa/
  • Rhymes: -issa
  • Hyphenation: rìs‧sa

Etymology 1

Borrowed from Latin rixa. Doublet of ressa, which was inherited.

Noun

rissa f (plural risse)

  1. a fight, scuffle or brawl
Further reading
  • rissa1 in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

rissa

  1. inflection of rissare:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.