ríkja
Icelandic
Etymology
From Old Norse ríkja (whence also > Middle English riken (“to reign”)), from Proto-Germanic *rīkijaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈriːca/
- Rhymes: -iːca
Verb
ríkja (weak verb, third-person singular past indicative ríkti, supine ríkt)
- to reign (exercise sovereign power)
- to reign (be a dominant quality of a place or situation)
Conjugation
ríkja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að ríkja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
ríkt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ríkjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég ríki | við ríkjum | present (nútíð) |
ég ríki | við ríkjum |
| þú ríkir | þið ríkið | þú ríkir | þið ríkið | ||
| hann, hún, það ríkir | þeir, þær, þau ríkja | hann, hún, það ríki | þeir, þær, þau ríki | ||
| past (þátíð) |
ég ríkti | við ríktum | past (þátíð) |
ég ríkti | við ríktum |
| þú ríktir | þið ríktuð | þú ríktir | þið ríktuð | ||
| hann, hún, það ríkti | þeir, þær, þau ríktu | hann, hún, það ríkti | þeir, þær, þau ríktu | ||
| imperative (boðháttur) |
rík (þú) | ríkið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| ríktu | ríkiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.