pucułowaty

Polish

Etymology

From Old Polish pucoł +‎ -owaty. According to Bańkowski. Calque of Latin bucculentus.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /pu.t͡su.wɔˈva.tɨ/
  • Rhymes: -atɨ
  • Syllabification: pu‧cu‧ło‧wa‧ty

Adjective

pucułowaty (not comparable, no derived adverb)

  1. (of people) Alternative form of pucołowaty

Declension
Declension of pucułowaty (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative pucułowaty pucułowata pucułowate pucułowaci pucułowate
genitive pucułowatego pucułowatej pucułowatego pucułowatych
dative pucułowatemu pucułowatej pucułowatemu pucułowatym
accusative pucułowatego pucułowaty pucułowatą pucułowate pucułowatych pucułowate
instrumental pucułowatym pucułowatą pucułowatym pucułowatymi
locative pucułowatym pucułowatej pucułowatym pucułowatych

References
  1. Bańkowski, Andrzej (2000) “pucułowaty”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)

Further reading
  • pucułowaty in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pucułowaty in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.