przykładanie

From przykładać +‎ -anie. First attested in 1471.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝ikɫadaɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝ikɫadaɲe/

przykładanie n

1. act of giving a good example; comparison; justification
   • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 47:

     Liber apocrifus, cuius penitus auctor ignoratur, sed veritas patet etc., non recipit gynne przicladanye (mamotrekt mikułowski: přikladanie) czynączi (I Par prol.)

     [Liber apocrifus, cuius penitus auctor ignoratur, sed veritas patet etc., non recipit jinne przykładanie (mamotrekt mikułowski: přikladanie) czyniący (I Par prol.)]

• Polish: przykładanie

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “przykładanie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish przykładanie. By surface analysis, przykładać +‎ -anie.

• IPA^(key): /pʂɨ.kwaˈda.ɲɛ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pʂɨ.kɫaˈda.ɲe/, /pr̝ɨ.kɫaˈda.ɲe/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: przy‧kła‧da‧nie

przykładanie n

1. verbal noun of przykładać

• przykładanie in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przykładanie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “przykładanie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przykładanie”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 5, Warsaw, page 304
• przykładanie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego