przedmiot

Polish

Etymology

Deverbal of przed- (“in front of, before”) +‎ miotać (“to fling, to hurl”), modelled on podmiot or przymiot.[1] Calque of Latin obiectum.[2][3] First attested in the end of the 18th century.[4]

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpʂɛd.mjɔt/
  • Audio 1(file)
  • Audio 2(file)
  • Rhymes: -ɛdmjɔt
  • Syllabification: przed‧miot

Noun

przedmiot m inan (diminutive przedmiocik, related adjective przedmiotowy)

  1. (countable) object (thing that has physical existence but is not alive)
    Synonyms: obiekt, rzecz
  2. (countable) subject (particular area of study, especially in school)
  3. (uncountable) object, subject (person or thing that is being examined, treated, analysed, etc.)
    Synonyms: cel, obiekt
  4. (uncountable) subject (main topic of a paper, work of art, discussion, field of study, etc.)
    Synonym: temat
  5. (countable, philosophy) subject (being that has subjective experiences, subjective consciousness, or a relationship with another entity)
  6. (countable, grammar) object (noun phrase which is an internal complement of a verb phrase)
    Synonym: dopełnienie
    Coordinate term: podmiot

Declension
Declension of przedmiot
singular plural
nominative przedmiot przedmioty
genitive przedmiotu przedmiotów
dative przedmiotowi przedmiotom
accusative przedmiot przedmioty
instrumental przedmiotem przedmiotami
locative przedmiocie przedmiotach
vocative przedmiocie przedmioty

Derived terms
nouns
verbs
  • potraktować jak przedmiot pf, traktować jak przedmiot impf

Derived terms
adjectives
adverb
nouns

Descendants

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), przedmiot is one of the most used words in Polish, appearing 64 times in scientific texts, 14 times in news, 38 times in essays, 14 times in fiction, and 5 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 135 times, making it the 446th most common word in a corpus of 500,000 words.[5]

References
  1. Bańkowski, Andrzej (2000) “przedmiot”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
  2. Boryś, Wiesław (2005) “przedmiot”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
  3. Mańczak, Witold (2017) “przedmiot”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
  4. Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przedmiot”, in Słownik języka polskiego‎
  5. Ida Kurcz (1990) “przedmiot”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language]‎ (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 445

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.