dopełnienie

Polish

Etymology

From dopełnić +‎ -enie.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔ.pɛwˈɲɛ.ɲɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: do‧peł‧nie‧nie

Noun

dopełnienie n

  1. verbal noun of dopełnić
  2. complement (something which completes)
  3. fulfilment (the act of consummating a promise)
  4. (grammar) object
    Synonym: przedmiot
    Coordinate term: podmiot
  5. (set theory) complement

Declension
Declension of dopełnienie
singular plural
nominative dopełnienie dopełnienia
genitive dopełnienia dopełnień
dative dopełnieniu dopełnieniom
accusative dopełnienie dopełnienia
instrumental dopełnieniem dopełnieniami
locative dopełnieniu dopełnieniach
vocative dopełnienie dopełnienia

Further reading
  • dopełnienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dopełnienie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.