praecognitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of praecognoscō.
Participle
praecognitus m (feminine praecognita, neuter praecognitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | praecognitus | praecognita | praecognitum | praecognitī | praecognitae | praecognita | |
| Genitive | praecognitī | praecognitae | praecognitī | praecognitōrum | praecognitārum | praecognitōrum | |
| Dative | praecognitō | praecognitae | praecognitō | praecognitīs | praecognitīs | praecognitīs | |
| Accusative | praecognitum | praecognitam | praecognitum | praecognitōs | praecognitās | praecognita | |
| Ablative | praecognitō | praecognitā | praecognitō | praecognitīs | praecognitīs | praecognitīs | |
| Vocative | praecognite | praecognita | praecognitum | praecognitī | praecognitae | praecognita | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.