poruczyć

Polish

Borrowed from Old Czech poručiti, from Proto-Slavic *porǫčiti. Doublet of poręczyć, an inherited form.

poruczyć pf (imperfective poruczać)

(transitive, literary) to commit, to commission, to entrust, to charge [+accusative = something] [+dative = to someone]
Synonyms: polecić, powierzyć, zlecić

Conjugation of poruczyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		poruczyć
future tense	1^st	poruczę			poruczymy
	2^nd	poruczysz			poruczycie
	3^rd	poruczy			poruczą
	impersonal	poruczy się
past tense	1^st	poruczyłem, -(e)m poruczył	poruczyłam, -(e)m poruczyła	poruczyłom, -(e)m poruczyło	poruczyliśmy, -(e)śmy poruczyli	poruczyłyśmy, -(e)śmy poruczyły
	2^nd	poruczyłeś, -(e)ś poruczył	poruczyłaś, -(e)ś poruczyła	poruczyłoś, -(e)ś poruczyło	poruczyliście, -(e)ście poruczyli	poruczyłyście, -(e)ście poruczyły
	3^rd	poruczył	poruczyła	poruczyło	poruczyli	poruczyły
	impersonal	poruczono
conditional	1^st	poruczyłbym, bym poruczył	poruczyłabym, bym poruczyła	poruczyłobym, bym poruczyło	poruczylibyśmy, byśmy poruczyli	poruczyłybyśmy, byśmy poruczyły
	2^nd	poruczyłbyś, byś poruczył	poruczyłabyś, byś poruczyła	poruczyłobyś, byś poruczyło	poruczylibyście, byście poruczyli	poruczyłybyście, byście poruczyły
	3^rd	poruczyłby, by poruczył	poruczyłaby, by poruczyła	poruczyłoby, by poruczyło	poruczyliby, by poruczyli	poruczyłyby, by poruczyły
	impersonal	poruczono by
imperative	1^st	niech poruczę			poruczmy
	2^nd	porucz			poruczcie
	3^rd	niech poruczy			niech poruczą
passive adjectival participle		poruczony	poruczona	poruczone	poruczeni	poruczone
anterior adverbial participle		poruczywszy
verbal noun		poruczenie

noun