pokarać

Polish

Etymology

From po- +‎ karać.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈka.rat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -arat͡ɕ
  • Syllabification: po‧ka‧rać

Verb

pokarać pf

  1. (transitive) to punish in turn

Verb

pokarać pf (imperfective karać)

  1. (transitive, archaic) to punish
    Synonym: ukarać

Conjugation
Conjugation of pokarać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pokarać
future tense 1st pokarzę pokarzemy
2nd pokarzesz pokarzecie
3rd pokarze pokarzą
impersonal pokarze się
past tense 1st pokarałem,
-(e)m pokarał		 pokarałam,
-(e)m pokarała		 pokarałom,
-(e)m pokarało		 pokaraliśmy,
-(e)śmy pokarali		 pokarałyśmy,
-(e)śmy pokarały
2nd pokarałeś,
-(e)ś pokarał		 pokarałaś,
-(e)ś pokarała		 pokarałoś,
-(e)ś pokarało		 pokaraliście,
-(e)ście pokarali		 pokarałyście,
-(e)ście pokarały
3rd pokarał pokarała pokarało pokarali pokarały
impersonal pokarano
conditional 1st pokarałbym,
bym pokarał		 pokarałabym,
bym pokarała		 pokarałobym,
bym pokarało		 pokaralibyśmy,
byśmy pokarali		 pokarałybyśmy,
byśmy pokarały
2nd pokarałbyś,
byś pokarał		 pokarałabyś,
byś pokarała		 pokarałobyś,
byś pokarało		 pokaralibyście,
byście pokarali		 pokarałybyście,
byście pokarały
3rd pokarałby,
by pokarał		 pokarałaby,
by pokarała		 pokarałoby,
by pokarało		 pokaraliby,
by pokarali		 pokarałyby,
by pokarały
impersonal pokarano by
imperative 1st niech pokarzę pokarzmy
2nd pokarz pokarzcie
3rd niech pokarze niech pokarzą
passive adjectival participle pokarany pokarana pokarane pokarani pokarane
anterior adverbial participle pokarawszy
verbal noun pokaranie

Further reading
  • pokarać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pokarać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.