pogubić

Polish

Etymology

From po- +‎ gubić. Compare Serbo-Croatian pogùbiti, погу̀бити.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈɡu.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ubit͡ɕ
  • Syllabification: po‧gu‧bić

Verb

pogubić pf

  1. (transitive) to lose many things
  2. (reflexive with się, of many things) to go missing, to become lost
  3. (reflexive with się, of many people) to get lost, to lose one's way

Conjugation
Conjugation of pogubić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pogubić
future tense 1st pogubię pogubimy
2nd pogubisz pogubicie
3rd pogubi pogubią
impersonal pogubi się
past tense 1st pogubiłem,
-(e)m pogubił		 pogubiłam,
-(e)m pogubiła		 pogubiłom,
-(e)m pogubiło		 pogubiliśmy,
-(e)śmy pogubili		 pogubiłyśmy,
-(e)śmy pogubiły
2nd pogubiłeś,
-(e)ś pogubił		 pogubiłaś,
-(e)ś pogubiła		 pogubiłoś,
-(e)ś pogubiło		 pogubiliście,
-(e)ście pogubili		 pogubiłyście,
-(e)ście pogubiły
3rd pogubił pogubiła pogubiło pogubili pogubiły
impersonal pogubiono
conditional 1st pogubiłbym,
bym pogubił		 pogubiłabym,
bym pogubiła		 pogubiłobym,
bym pogubiło		 pogubilibyśmy,
byśmy pogubili		 pogubiłybyśmy,
byśmy pogubiły
2nd pogubiłbyś,
byś pogubił		 pogubiłabyś,
byś pogubiła		 pogubiłobyś,
byś pogubiło		 pogubilibyście,
byście pogubili		 pogubiłybyście,
byście pogubiły
3rd pogubiłby,
by pogubił		 pogubiłaby,
by pogubiła		 pogubiłoby,
by pogubiło		 pogubiliby,
by pogubili		 pogubiłyby,
by pogubiły
impersonal pogubiono by
imperative 1st niech pogubię pogubmy
2nd pogub pogubcie
3rd niech pogubi niech pogubią
passive adjectival participle pogubiony pogubiona pogubione pogubieni pogubione
anterior adverbial participle pogubiwszy
verbal noun pogubienie

Further reading
  • pogubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pogubić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.