pinĉi

See also: pinci

Esperanto

Etymology

Borrowed from English pinch, from Latin *pīnciō, ultimately of Germanic origin. Compare French pincer, Italian pinzare.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈpint͡ʃi]
  • Audio:
    (file)
  • Rhymes: -int͡ʃi
  • Hyphenation: pin‧ĉi

Verb

pinĉi (present pinĉas, past pinĉis, future pinĉos, conditional pinĉus, volitive pinĉu)

  1. to pinch
  2. to pluck (a guitar, etc.)

Conjugation
Conjugation of pinĉi
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense pinĉas pinĉis pinĉos
active participle pinĉanta pinĉantaj pinĉinta pinĉintaj pinĉonta pinĉontaj
acc. pinĉantan pinĉantajn pinĉintan pinĉintajn pinĉontan pinĉontajn
passive participle pinĉata pinĉataj pinĉita pinĉitaj pinĉota pinĉotaj
acc. pinĉatan pinĉatajn pinĉitan pinĉitajn pinĉotan pinĉotajn
nominal active participle pinĉanto pinĉantoj pinĉinto pinĉintoj pinĉonto pinĉontoj
acc. pinĉanton pinĉantojn pinĉinton pinĉintojn pinĉonton pinĉontojn
nominal passive participle pinĉato pinĉatoj pinĉito pinĉitoj pinĉoto pinĉotoj
acc. pinĉaton pinĉatojn pinĉiton pinĉitojn pinĉoton pinĉotojn
adverbial active participle pinĉante pinĉinte pinĉonte
adverbial passive participle pinĉate pinĉite pinĉote
infinitive pinĉi imperative pinĉu conditional pinĉus

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.