odprawić

Polish

From od- +‎ prawić.

odprawić pf (imperfective odprawiać)

(transitive) to dismiss, to send away, to send packing
Synonyms: odesłać, wyprawić
(transitive) to celebrate, to perform (e.g. mass, rituals)
(transitive) to check in (e.g. luggage), to drop off
(transitive) to dismiss, to fire, to sack, to let go
Synonym: zwolnić
(reflexive with się) to check in (at an airport, port, etc.)

Conjugation of odprawić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		odprawić
future tense	1^st	odprawię			odprawimy
	2^nd	odprawisz			odprawicie
	3^rd	odprawi			odprawią
	impersonal	odprawi się
past tense	1^st	odprawiłem, -(e)m odprawił	odprawiłam, -(e)m odprawiła	odprawiłom, -(e)m odprawiło	odprawiliśmy, -(e)śmy odprawili	odprawiłyśmy, -(e)śmy odprawiły
	2^nd	odprawiłeś, -(e)ś odprawił	odprawiłaś, -(e)ś odprawiła	odprawiłoś, -(e)ś odprawiło	odprawiliście, -(e)ście odprawili	odprawiłyście, -(e)ście odprawiły
	3^rd	odprawił	odprawiła	odprawiło	odprawili	odprawiły
	impersonal	odprawiono
conditional	1^st	odprawiłbym, bym odprawił	odprawiłabym, bym odprawiła	odprawiłobym, bym odprawiło	odprawilibyśmy, byśmy odprawili	odprawiłybyśmy, byśmy odprawiły
	2^nd	odprawiłbyś, byś odprawił	odprawiłabyś, byś odprawiła	odprawiłobyś, byś odprawiło	odprawilibyście, byście odprawili	odprawiłybyście, byście odprawiły
	3^rd	odprawiłby, by odprawił	odprawiłaby, by odprawiła	odprawiłoby, by odprawiło	odprawiliby, by odprawili	odprawiłyby, by odprawiły
	impersonal	odprawiono by
imperative	1^st	niech odprawię			odprawmy
	2^nd	odpraw			odprawcie
	3^rd	niech odprawi			niech odprawią
passive adjectival participle		odprawiony	odprawiona	odprawione	odprawieni	odprawione
anterior adverbial participle		odprawiwszy
verbal noun		odprawienie

noun