obducto
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /obˈduk.toː/, [ɔbˈd̪ʊkt̪oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /obˈduk.to/, [obˈd̪ukt̪o]
Conjugation
Conjugation of obductō (first conjugation, no supine stem, no perfect stem) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | obductō | obductās | obductat | obductāmus | obductātis | obductant |
imperfect | obductābam | obductābās | obductābat | obductābāmus | obductābātis | obductābant | |
future | obductābō | obductābis | obductābit | obductābimus | obductābitis | obductābunt | |
passive | present | obductor | obductāris, obductāre |
obductātur | obductāmur | obductāminī | obductantur |
imperfect | obductābar | obductābāris, obductābāre |
obductābātur | obductābāmur | obductābāminī | obductābantur | |
future | obductābor | obductāberis, obductābere |
obductābitur | obductābimur | obductābiminī | obductābuntur | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | obductem | obductēs | obductet | obductēmus | obductētis | obductent |
imperfect | obductārem | obductārēs | obductāret | obductārēmus | obductārētis | obductārent | |
passive | present | obducter | obductēris, obductēre |
obductētur | obductēmur | obductēminī | obductentur |
imperfect | obductārer | obductārēris, obductārēre |
obductārētur | obductārēmur | obductārēminī | obductārentur | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | obductā | — | — | obductāte | — |
future | — | obductātō | obductātō | — | obductātōte | obductantō | |
passive | present | — | obductāre | — | — | obductāminī | — |
future | — | obductātor | obductātor | — | — | obductantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | obductāre | — | — | obductārī | — | — | |
participles | obductāns | — | — | — | — | obductandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
obductandī | obductandō | obductandum | obductandō | — | — |
References
- “obducto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- obducto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.