lubić

Inherited from Proto-Slavic *ľubiti. First attested in the end of the 14th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /lʲuːbit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /lʲubit͡ɕ/

lubić impf

1. to like, to enjoy
   • 1882 [End of the 15th century], Emil Kałużniacki, editor, Kleinere altpolnische Texte aus Handschriften des XV. und des Anfangs des XVI. Jahrhunderts‎, page 288:

     Bog nye chcze szmyerczi grzesznego czlowyeka, ale wyaczey sprawyedlywego luby

     [Bog nie chce śmierci grzesznego człowieka, ale więcej sprawiedliwego lubi]

2. (reflexive with się) to be liked
   • 1901 [Middle of the 15th century], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 432:

     Bogv sye nye lyvby (non placet) dvsz potøpyenye

     [Bogu się nie lubi (non placet) dusz potępienie]

3. (reflexive with się, impersonal) to be liked [+ w (locative) = subject]
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 146, 11:

     Ne w moczy kona bødze ymecz wolø any w sczaskach møsz[o]wych lvbycz se bødze gemv (beneplacitum erit ei)

     [Nie w mocy konia będzie imieć wolą ani w ściążkach męż(o)wych lubić sie będzie jemu (beneplacitum erit ei)]

4. (reflexive with się) to be desirable or proper
   • 1930 [c. 1455], “Gen”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 19, 8:

     Mam dwye dzewce..., a ticz wam wywodø, pozødaczyely, iako syø wam luby (abutimini eis, sicut vobis placuerit)

     [Mam dwie dziewce..., a tyć wam wywiodę, *pożądacieli, jako się wam lubi (abutimini eis, sicut vobis placuerit)]

   • 1886, Emil Kałużniacki, editor, Die polnische Recension der Magdeburger Urtheile und die einschlägigen deutschen, lateinischen und czechischen Sammlungen, page 197:

     Gdyby gednemv vidano prawo, czo by [go] nye lubyl any go chcze myecz za prawo

     [Gdyby jednemu wydano prawo, co by nie lubił ani go chce mieć za prawo]

   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 67, 17:

     Gora, w ieysze lubilo se iest bogu przebiwacz (beneplacitum est deo habitare)

     [Gora, w jejże lubiło sie jest Bogu przebywać (beneplacitum est deo habitare)]

• Masurian: lubzicz
• Polish: lubić
• Silesian: lubić

• Boryś, Wiesław (2005) “lubić”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Sławski, Franciszek (1958-1965) “lubić”, in Jan Safarewicz, Andrzej Siudut, editors, Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological dictionary of the Polish language] (in Polish), Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego
• Mańczak, Witold (2017) “lubić”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
• Bańkowski, Andrzej (2000) “lubić”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “lubić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• lubieć (nonstandard, proscribed)

Inherited from Old Polish lubić.

• IPA^(key): /ˈlu.bit͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈlu.bit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ubit͡ɕ
• Syllabification: lu‧bić

lubić impf

1. (transitive) to like (to have positive emotions for; to prefer the company of)
2. (transitive, auxiliary) to like (to get pleasure from) [+infinitive = to do what]

   Lubię grać w koszykówkę. ― I like playing basketball.

3. (transitive, auxiliary) to like (to require for proper growth and development) [+infinitive = to do what]
4. (intransitive) to like (to be prone to)
5. (reflexive with się) to like oneself
6. (reflexive with się) to like each other [+ z (instrumental)]
7. (reflexive with się, colloquial) to like; to accept [+ z (instrumental) = what]

   Synonym: akceptować

8. (reflexive with się, colloquial) to get along [+ z (instrumental)]

   Synonyms: pasować, współgrać

9. (reflexive with się, Middle Polish) to please (to give pleasure)

   Synonym: podobać się

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), lubić is one of the most used words in Polish, appearing 5 times in scientific texts, 1 time in news, 1 time in essays, 52 times in fiction, and 79 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 138 times, making it the 433rd most common word in a corpus of 500,000 words.[1]

• lubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• lubić in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “lubić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “lubić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “LUBIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 13.12.2008
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “lubić”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “lubić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “lubić”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 2, Warsaw, page 769
• lubić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego