kielczyć

Polish

Etymology

From kielec +‎ -yć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkjɛl.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɛlt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: kiel‧czyć

Verb

kielczyć impf

  1. (reflexive with się, Poznań) to laugh (to show mirth, satisfaction, or derision, by peculiar movement of the muscles of the face, particularly of the mouth)
    Synonym: śmiać się

Conjugation
Conjugation of kielczyć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kielczyć
present tense 1st kielczę kielczymy
2nd kielczysz kielczycie
3rd kielczy kielczą
impersonal kielczy się
past tense 1st kielczyłem,
-(e)m kielczył		 kielczyłam,
-(e)m kielczyła		 kielczyłom,
-(e)m kielczyło		 kielczyliśmy,
-(e)śmy kielczyli		 kielczyłyśmy,
-(e)śmy kielczyły
2nd kielczyłeś,
-(e)ś kielczył		 kielczyłaś,
-(e)ś kielczyła		 kielczyłoś,
-(e)ś kielczyło		 kielczyliście,
-(e)ście kielczyli		 kielczyłyście,
-(e)ście kielczyły
3rd kielczył kielczyła kielczyło kielczyli kielczyły
impersonal kielczono
future tense 1st będę kielczył,
będę kielczyć		 będę kielczyła,
będę kielczyć		 będę kielczyło,
będę kielczyć		 będziemy kielczyli,
będziemy kielczyć		 będziemy kielczyły,
będziemy kielczyć
2nd będziesz kielczył,
będziesz kielczyć		 będziesz kielczyła,
będziesz kielczyć		 będziesz kielczyło,
będziesz kielczyć		 będziecie kielczyli,
będziecie kielczyć		 będziecie kielczyły,
będziecie kielczyć
3rd będzie kielczył,
będzie kielczyć		 będzie kielczyła,
będzie kielczyć		 będzie kielczyło,
będzie kielczyć		 będą kielczyli,
będą kielczyć		 będą kielczyły,
będą kielczyć
impersonal będzie kielczyć się
conditional 1st kielczyłbym,
bym kielczył		 kielczyłabym,
bym kielczyła		 kielczyłobym,
bym kielczyło		 kielczylibyśmy,
byśmy kielczyli		 kielczyłybyśmy,
byśmy kielczyły
2nd kielczyłbyś,
byś kielczył		 kielczyłabyś,
byś kielczyła		 kielczyłobyś,
byś kielczyło		 kielczylibyście,
byście kielczyli		 kielczyłybyście,
byście kielczyły
3rd kielczyłby,
by kielczył		 kielczyłaby,
by kielczyła		 kielczyłoby,
by kielczyło		 kielczyliby,
by kielczyli		 kielczyłyby,
by kielczyły
impersonal kielczono by
imperative 1st niech kielczę kielczmy
2nd kielcz kielczcie
3rd niech kielczy niech kielczą
active adjectival participle kielczący kielcząca kielczące kielczący kielczące
contemporary adverbial participle kielcząc
verbal noun kielczenie
noun
verb

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.