kłócić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kōltìti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkwu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio 1, kłócić(file)
  • Audio 2, kłócić się(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: kłó‧cić

Verb

kłócić impf

  1. (transitive) to cause to quarrel
    Synonym: skłócać

Verb

kłócić impf (perfective pokłócić)

  1. (reflexive with się) to quarrel, to wrangle
    Synonyms: czubić się, sprzeczać się

Conjugation
Conjugation of kłócić impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kłócić
present tense 1st kłócę kłócimy
2nd kłócisz kłócicie
3rd kłóci kłócą
impersonal kłóci się
past tense 1st kłóciłem,
-(e)m kłócił		 kłóciłam,
-(e)m kłóciła		 kłóciłom,
-(e)m kłóciło		 kłóciliśmy,
-(e)śmy kłócili		 kłóciłyśmy,
-(e)śmy kłóciły
2nd kłóciłeś,
-(e)ś kłócił		 kłóciłaś,
-(e)ś kłóciła		 kłóciłoś,
-(e)ś kłóciło		 kłóciliście,
-(e)ście kłócili		 kłóciłyście,
-(e)ście kłóciły
3rd kłócił kłóciła kłóciło kłócili kłóciły
impersonal kłócono
future tense 1st będę kłócił,
będę kłócić		 będę kłóciła,
będę kłócić		 będę kłóciło,
będę kłócić		 będziemy kłócili,
będziemy kłócić		 będziemy kłóciły,
będziemy kłócić
2nd będziesz kłócił,
będziesz kłócić		 będziesz kłóciła,
będziesz kłócić		 będziesz kłóciło,
będziesz kłócić		 będziecie kłócili,
będziecie kłócić		 będziecie kłóciły,
będziecie kłócić
3rd będzie kłócił,
będzie kłócić		 będzie kłóciła,
będzie kłócić		 będzie kłóciło,
będzie kłócić		 będą kłócili,
będą kłócić		 będą kłóciły,
będą kłócić
impersonal będzie kłócić się
conditional 1st kłóciłbym,
bym kłócił		 kłóciłabym,
bym kłóciła		 kłóciłobym,
bym kłóciło		 kłócilibyśmy,
byśmy kłócili		 kłóciłybyśmy,
byśmy kłóciły
2nd kłóciłbyś,
byś kłócił		 kłóciłabyś,
byś kłóciła		 kłóciłobyś,
byś kłóciło		 kłócilibyście,
byście kłócili		 kłóciłybyście,
byście kłóciły
3rd kłóciłby,
by kłócił		 kłóciłaby,
by kłóciła		 kłóciłoby,
by kłóciło		 kłóciliby,
by kłócili		 kłóciłyby,
by kłóciły
impersonal kłócono by
imperative 1st niech kłócę kłóćmy
2nd kłóć kłóćcie
3rd niech kłóci niech kłócą
active adjectival participle kłócący kłócąca kłócące kłócący kłócące
passive adjectival participle kłócony kłócona kłócone kłóceni kłócone
contemporary adverbial participle kłócąc
verbal noun kłócenie

Derived terms
adjectives
nouns
verbs

Further reading
  • kłócić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kłócić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.