immeritorius

Latin

Etymology

From in- (not) + meritōrius (worthy or deserving of merit).

Pronunciation

Adjective

immeritōrius (feminine immeritōria, neuter immeritōrium); first/second-declension adjective

  1. not meritorious, unworthy or undeserving of merit, unpaid, immeritorious
    • c. 1402-1471, Dionysius Carthusianus, Dialogon de fide catholica, 3.11
      nullum autem opus virtuosum esse potest immeritorium quia nullum bonum irremuneratum
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative immeritōrius immeritōria immeritōrium immeritōriī immeritōriae immeritōria
Genitive immeritōriī immeritōriae immeritōriī immeritōriōrum immeritōriārum immeritōriōrum
Dative immeritōriō immeritōriō immeritōriīs
Accusative immeritōrium immeritōriam immeritōrium immeritōriōs immeritōriās immeritōria
Ablative immeritōriō immeritōriā immeritōriō immeritōriīs
Vocative immeritōrie immeritōria immeritōrium immeritōriī immeritōriae immeritōria

References

  • immeritorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • immeritorius in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.