henta

Icelandic

Verb

henta (weak verb, third-person singular past indicative hentaði, supine hentað)

  1. to be practical

Conjugation
henta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að henta
supine
(sagnbót)		 hentað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hentandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég henta við hentum present
(nútíð)		 ég henti við hentum
þú hentar þið hentið þú hentir þið hentið
hann, hún, það hentar þeir, þær, þau henta hann, hún, það henti þeir, þær, þau henti
past
(þátíð)		 ég hentaði við hentuðum past
(þátíð)		 ég hentaði við hentuðum
þú hentaðir þið hentuðuð þú hentaðir þið hentuðuð
hann, hún, það hentaði þeir, þær, þau hentuðu hann, hún, það hentaði þeir, þær, þau hentuðu
imperative
(boðháttur)		 henta (þú) hentið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hentaðu hentiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hentast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hentast
supine
(sagnbót)		 hentast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hentandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hentast við hentumst present
(nútíð)		 ég hentist við hentumst
þú hentast þið hentist þú hentist þið hentist
hann, hún, það hentast þeir, þær, þau hentast hann, hún, það hentist þeir, þær, þau hentist
past
(þátíð)		 ég hentaðist við hentuðumst past
(þátíð)		 ég hentaðist við hentuðumst
þú hentaðist þið hentuðust þú hentaðist þið hentuðust
hann, hún, það hentaðist þeir, þær, þau hentuðust hann, hún, það hentaðist þeir, þær, þau hentuðust
imperative
(boðháttur)		 hentast (þú) hentist (þið)
Forms with appended personal pronoun
hentastu hentisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hentaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hentaður hentuð hentað hentaðir hentaðar hentuð
accusative
(þolfall)		 hentaðan hentaða hentað hentaða hentaðar hentuð
dative
(þágufall)		 hentuðum hentaðri hentuðu hentuðum hentuðum hentuðum
genitive
(eignarfall)		 hentaðs hentaðrar hentaðs hentaðra hentaðra hentaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hentaði hentaða hentaða hentuðu hentuðu hentuðu
accusative
(þolfall)		 hentaða hentuðu hentaða hentuðu hentuðu hentuðu
dative
(þágufall)		 hentaða hentuðu hentaða hentuðu hentuðu hentuðu
genitive
(eignarfall)		 hentaða hentuðu hentaða hentuðu hentuðu hentuðu

Further reading

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

henta

  1. inflection of hente:
    1. simple past
    2. past participle

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Old Norse heimta.

Pronunciation
  • IPA(key): /²hɛnta/
  • (Trøndelag) IPA(key): /hɛɲc/

Verb

henta (present tense hentar, past tense henta, past participle henta, passive infinitive hentast, present participle hentande, imperative henta/hent)

  1. to fetch, get, collect
  2. to pick up (someone)

Derived terms

References

Old Norse

Adjective

henta

  1. strong feminine accusative singular of hentr
  2. strong masculine accusative plural of hentr
  3. weak masculine oblique singular of hentr
  4. weak feminine nominative singular of hentr
  5. weak neuter all cases singular of hentr
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.